Ronald Brautigam speelt Beethoven
Deel 7 van deze serie met alle pianowerken van Beethoven op pianoforte vult Ronald Brautigam met de sonates opus 81a (”Das Lebewohl”), opus 90 en opus 106 (de ”Hammerklaviersonate”). Terecht wordt deze serie een mijlpaal in de interpretatiegeschiedenis van Beethovens sonates genoemd. Door het gebruik van een pianoforte komen heel andere aspecten naar voren dan wanneer de sonates worden uitgevoerd op een moderne vleugel. Dat is bijvoorbeeld te merken aan het spelen in octaven. Op de moderne piano geeft dat meer volume, op de pianoforte vooral een andere klankkleur. Brautigam buit dat soort dingen prima uit, terwijl hij technisch geen problemen kent.
De veeleisende ”Hammerklaviersonate” speelt hij zo te horen met het grootste gemak. Toch is juist dat de sonate die technisch het meeste van de pianist eist, zowel muzikaal als qua virtuositeit. Het was deze sonate die Beethoven deed verzuchten dat het (toenmalige) klavier een ontoereikend instrument was. Geen wonder: dit is visionaire muziek die, vooral wat de middendelen en de inleiding op de finale betreft, ook tachtig jaar later geschreven had kunnen zijn. De finale is een driestemmige fuga. Wie dan aan Bachs fuga’s denkt, komt bedrogen uit. Beethoven schrijft heel andere fuga’s: een grotere reikwijdte per stem, een volslagen andere expressie en een enorme omvang.De beide andere sonates op de cd zijn aanmerkelijk beknopter. ”Das Lebewohl” –zeer tegen de zin van Beethoven door zijn uitgever ”Les Adieux” genoemd– beschrijft het afscheid van een geliefde vriend, de smart tijdens zijn afwezigheid en de vreugde van het weerzien. Op één motief, een soort hoornsignaal, bouwt Beethoven een hele sonate.
De kleine sonate opus 90 ten slotte wordt ten onrechte wat vergeten. Het is een mooi werk, geschreven als huwelijksgeschenk voor een vriend.
De opname lijkt wat veraf, maar dat went snel.
N.a.v. ”Beethoven – Complete Works for Solo Piano – volume 7 – Ronald Brautigam, fortepiano”; BIS (BISSA 1612); € 22,90.
