Het onderzoek moet een einde maken aan de vicieuze cirkel van incidenten en wachtlijsten, spoeddebatten, onderzoeken en de politieke oplossingen die de praktijk niet verbeteren. „Er is een wereld van verschil tussen de Haagse werkelijkheid en de werkelijkheid op de werkvloer", zei het Kamerlid. Hij vindt dat de werkvloer er meer bij betrokken moet worden.Het onderzoek moet af zijn voordat minister Rouvoet (Jeugd en Gezin) nieuwe wijzigingen invoert. De minister komt begin 2010 met een nieuwe visie op de jeugdzorg en zinspeelde eerder al op ingrijpende wijzigingen.

„Sinds 1994 praten wij over visies in de jeugdzorg. Elke keer na een incident, schepen wij de werkvloer op met nieuwe verantwoordelijkheden die niet leiden tot verbeteringen. Wij zijn onderdeel geworden van het probleem”. Als voorbeeld noemde hij de dood van de 3–jarige Savanna. Dat meisje overleed in 2004 na langdurige verwaarlozing door moeder en stiefvader, terwijl zij onder toezicht stond van Bureau Jeugdzorg. Sindsdien zijn er in de sector flink meer regels bijgekomen. Maar volgens Dibi zonder veel resultaat.

„Wij willen alles risico’s afdekken, maar er gebeuren altijd ongelukken. Je moet vertrouwen hebben in professionals en dat hebben wij niet”. Volgens Dibi is er in de sector net als in het onderwijsveld behoefte aan rust.

De GroenLinkser verwacht geen wonderen van het parlementair onderzoek. Het onderwijs is na het parlementair onderzoek naar onderwijsvernieuwingen ook niet perfect geworden. „Maar je merkt het verschil als we debatteren over onderwijs. We denken nu wel twee keer na voordat we onderwijsvernieuwingen willen doorvoeren”.