„Veel Oost-Duitsers zijn gefrustreerd”, zegt burgerrechtenactivist Rainer Müller. Hij was een van de tienduizenden demonstranten in Leipzig die eind jaren 80 een eind maakten aan de dictatuur. „We dachten dat we in het paradijs zouden terechtkomen. Alles leek mogelijk in 1989. Maar de verwachtingen waren te hooggespannen.”Wie vandaag door Oost-Duitsland rijdt, ziet perfect gerenoveerde stadscentra met drukke winkelstraten en moderne kantoorgebouwen. Maar schijn bedreigt. De jonge Oost-Duitse deelstaten krijgen nog steeds financiële hulp van West-Duitsland.

In 2008 alleen al werd 80 miljard euro overgemaakt naar het oosten. Twaalf procent van de Oost-Duitsers is werkloos, bij de West-Duitsers is dat 7 procent. Een arbeider in Oost-Duitsland verdient gemiddeld 30 procent minder dan zijn West-Duitse collega.

„Oost-Duitsland heeft de hoge inkomsten van bedrijfshoofdkwartieren nodig”, zegt Ulrich Blum, voorzitter van het Instituut voor Economisch Onderzoek Halle (IWH). Geen enkele van de dertig belangrijkste bedrijven op de Duitse beursindex Dax heeft zijn hoofdzetel in het oosten van het land.

Uit een recent onderzoek van het Instituut voor Demoscopie Allensbach (IFD) blijkt dat twee op drie Oost-Duitsers meer verschillen dan gelijkenissen zien met de West-Duitsers. De meesten zien zichzelf eerder als Oost-Duitsers dan als Duitsers, in het westelijke landsdeel is het net andersom. Een onderzoek van verzekeraar Allianz Deutschland liet vorig jaar zien dat West-Duitsers optimistischer zijn.