De Vries stelde een programma samen dat je in deze vorm niet snel live van hem zult horen. Hij koos ervoor composities uit niet minder dan acht verschillende landen te programmeren. Dat we hierdoor geen volmaakte programma-eenheid krijgen, is logisch. Wél krijgen we alle richtingen te horen waarin zijn muzikale hart in 25 jaar is gegroeid. Met name De Vries’ technische souplesse verdient respect. Een Nederlandse reeks variaties van Bijster klinkt al net zo gemakkelijk als een Engelse Voluntary van Walond en een Italiaans dansje van Bossi.Toch is dit niet de muziek waarvoor je per se naar zo’n locatie hoeft af te reizen. Hoe muzikaal en trefzeker alles ook wordt gespeeld, het Frans-symfonische werk overtuigt me het meest: Final d’Evocation van Dupré, Marche Triomphale van Lemmens en drie werken van Guilmant. Met name de Fugue van laatstgenoemde componist heeft me nog nooit zo weten te boeien als nu. Magnifiek!

Hoewel we te maken hebben met een orgel met maar liefst tachtig sprekende stemmen, overweldigt het instrument van Fischer & Kramer me niet echt. De muzikale details zijn goed te volgen, maar qua opname mis ik toch wat grond en breedte. Hierdoor komt alles een beetje magertjes over.

Ondanks de technisch volmaakte prestatie van De Vries lijkt de producent van de cd, het internationaal bekende label Motette uit Düsseldorf, hem niet helemaal serieus te nemen. Hoe is het anders mogelijk dat dit zilveren schijfje niet geperst maar ordinair gebrand is?

N.a.v. ”Vincent de Vries – Basilika St. Aposteln zu Köln”; Motette (MOT 13621); € 14,90; bestellen: motette-verlag.de.