Het Amerikaanse hooggerechtshof besliste in 1986 dat de grondwet executie van verstandelijk gehandicapten verbiedt als „wrede en ongebruikelijke straf.” Volgens de advocaat van Charles Singleton is dit besluit van toepassing op zijn cliënt, die in 1979 in Arkansas bij een overval een winkelbediende vermoordde. Hij werd daarvoor nog hetzelfde jaar ter dood veroordeeld.

Singleton gelooft echter niet in de dood van zijn slachtoffer. Zij leeft nog volgens hem en in een brief aan het hof van beroep schreef hij twee jaar geleden dat zij „ergens” op hem -haar „bruidegom”- wacht. Singleton deelt naar eigen zeggen zijn gevangeniscel met demonen en hij heeft in het verleden een gevangenisarts aangeklaagd omdat die een „instrument” in zijn oor had geïmplanteerd. Volgens artsen lijdt de gevangene aan psychoses, waarvoor hij wordt behandeld omdat hij anders „een gevaar vormt voor zichzelf en anderen.”

Soms neemt Singleton zijn medicijnen vrijwillig in en soms wordt hij daartoe gedwongen. Dit is volgens de Amerikaanse wet toegestaan. De vraag is nu of het ook is toegestaan om iemand gedwongen te behandelen om hem vervolgens als ”gezonde” persoon te kunnen executeren. Volgens de ethische regels van Amerika’s grootste artsenorganisatie -de American Medical Association (AMA)- is dit nadrukkelijk verboden. Het federale hof van beroep in St. Louis denkt er blijkbaar anders over.

Namens een meerderheid van zes rechters schrijft rechter Roger Wollman dat gedwongen behandeling toelaatbaar is als deze behandeling „heilzaam” is voor de patiënt. Het „enige nadelige punt” van de onderhavige behandeling is dat de gevangene dan in aanmerking komt voor executie, maar dat is volgens de zes rechters niet iets waarover artsen zich zorgen moeten maken. Singletons advocaat, Jeffrey Rosenzweig, overweegt de zaak nu voor te leggen aan het hooggerechtshof. „Hoe kan een overheid artsen -die hebben gezworen mensen te genezen- dwingen iemand te behandelen zodat die kan worden gedood?” aldus Rosenzweig.