„Ik wil je eerst iets laten zien”, zegt Itamar Marcus. De orthodox-Joodse Israëliër, inwoner van de nederzetting Efrat op de Westelijke Jordaanoever, is directeur van Palestinian Media Watch. Die instantie volgt nauwgezet antisemitische uitlatingen in Palestijnse media en schoolboeken. Dinsdagavond hield Marcus een lezing in het kantoor van Christenen voor Israël in Nijkerk.Bedachtzaam opent Marcus zijn minilaptop. Twee muisklikken verder schalt plotseling de Arabische stem van een islamitische voorganger in Gaza uit de computer. „Dood aan alle Joden; dat is onze opdracht – wereldwijd.” Nog een muisklik. Een foto van Palestijnse kinderen die poppen in een oven stoppen. Zo zouden Joden Palestijnse kinderen stelselmatig ombrengen. De analogie met de Holocaust is niet mis te verstaan.

„De wereld gaat altijd af op wat Palestijnen in het Engels vertellen. Dat klinkt altijd goed; mooie woorden over verzoening en vrede. Maar men gaat voorbij aan wat er in het Arabisch wordt gezegd. Daarin zit de werkelijke boodschap.”

Ter illustratie toont Marcus een interview met Mohammed Dahlan, lange tijd chef van de Palestijnse veiligheidsdiensten. „Overdag sprak Yasser Arafat mooie woorden, maar ’s nachts deed hij daden die werkelijk eervol waren”, aldus Dahlan. „Die beeldspraak zegt genoeg”, aldus Itamar. „Als ik president Obama één goed advies mag geven: ga Arabisch leren en negeer wat Palestijnse leiders in het Engels tegen je zeggen.”

U volgt al jarenlang Palestijnse media en schoolboeken. Is daar een trend in te ontdekken?

„In veel opzichten is het alleen maar slechter geworden. In haar eerste jaren was de Palestijnse Autoriteit beducht voor openlijke haatzaaierij. Zij wist niet hoe de internationale gemeenschap daarop zou reageren. Inmiddels weet ze dat de wereld dat blijkbaar accepteert. Sterker nog: het Westen blijft de Palestijnse Autoriteit steunen, terwijl die haar eigen kinderen vergiftigt. Daar houd ik de wereld verantwoordelijk voor.”

Waar bestaat die vergiftiging uit?

„Er zijn twee soorten opruiing. In de ene variant wordt aangezet tot haat; in de andere tot geweld en terreur. In beide gevallen is sprake van talloze mythen. Israël zou Yasser Arafat hebben vermoord. Tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog zouden wij vernietigingskampen hebben opgezet waarin Palestijnen bijeen werden gedreven. En natuurlijk de bekende belofte dat een martelaar zeventig maagden in het paradijs ten deel zullen vallen.”

Wat doet die haatzaaierij met een samenleving?

„Als je maar lang genoeg haat zaait, hoef je op een gegeven moment niet meer uit te leggen dat het goed is om Joden te doden. Dan is er alleen nog maar een vonk nodig om tot de daad over te gaan.”

Is er verschil in haatzaaierij op de Westelijke Jordaanoever, waar Fatah het voor het zeggen heeft, en in de Gazastrook, waar Hamas de scepter zwaait?

„Hamas stelt zich al jaren op het standpunt dat het een religieuze verplichting is om de staat Israël van de kaart te vegen. Het afgelopen jaar zag je dat de Palestijnse Autoriteit gestopt is met de oproep tot geweld. Overigens wordt geweld tegen Israëliërs ook op de Westoever nog altijd gevierd. Toen een Palestijn in 2008 acht studenten doodschoot, was een door de Palestijnse leider Abbas gerunde krant vol lof.

Kun je, gezien de situatie, van de Palestijnen verwachten dat zij in hun schoolboekjes een objectief beeld van Israël schetsen?

„Jazeker, in de Israëlische schoolboeken gebeurt dat ook. Wij zijn het niet met hun ideologie eens, maar wij hebben niets tegen de Palestijnen als mens. In de Palestijnse schoolboeken wordt voorgehouden dat Joden intrinsiek slechte mensen zijn.”