Toen twintig jaar geleden de socialistische DDR in elkaar stortte, telde Oost-Duitsland ruim 16 miljoen mensen. Nu zijn het er 2 miljoen minder. „Voor jonge mensen is er geen werk te vinden, dus trekken ze weg”, vertelt het CDU-Bondsdaglid.In het dorpje Schipkau in het uiterste zuidoosten van Duitsland heeft een warme bakker onlangs een bistro geopend. De ondernemingsgeest die eruit spreekt, stemt Stübgen trots. Hij gebruikt het een dag lang als uitvalsbasis voor zijn campagne in zijn kiesdistrict.

Verder ziet de omgeving er slecht uit, stelt hij vast. „De bevolking krimpt en wat achterblijft is oud. Sommige mensen blijven hier wonen en rijden dan grote stukken heen en weer naar hun werk. De aansluiting op de snelwegen is echter slecht. Daarom komen velen alleen in het weekend thuis.”

Oplossingen heeft Stübgen niet. Wel lapwerk. „In deze omgeving zijn ten minste 15.000 gezinnen direct afhankelijk van de bruinkoolindustrie voor de electriciteitscentrales. Als de SPD zegt dat ze kolengestookte electriciteitscentrales wil sluiten, wordt de werkloosheid en de leegstand van woonhuizen alleen maar groter. Die kant moet het dus niet op”, zegt de 49-jarige CDU’er vastbesloten.

Het lage geboortecijfer in de regio trekt sinds 2005 tot Stübgens verbazing weer aan. „De kinderopvang zit vol. Daar zie je een voordeel van de DDR, die een volledig dekkend netwerk van kinderopvang bood. Ook als CDU zijn we ervoor dat de kinderen goed worden opgevangen als de vaders en moeders werken.”

Stübgen gelooft niet dat een voortgezette grote coalitie van CDU en SPD deze problemen goed aankan. „Beide partijen willen de samenwerking trouwens beëindigen. Het is beter dat één van deze grote partijen de oppositie aanvoert. Dan is er werkelijk pas wat te kiezen.”

Sommige waarnemers zeggen dat er momenteel nauwelijks campagne wordt gevoerd. Het is allemaal zo tam.

Fel: „Ik heb nog nooit zo’n intensieve campagne gevoerd als nu. Het gaat om beleid. Kanselier Merkel heeft als bewuste strategie dat ze geen persoonlijke aanvallen uitvoert. Ze blijft bij de inhoud, hoewel de SPD soms een werkelijke hetze tegen ons voert. Ik vind dat stijlvol en ik acht het ook christelijk. De kiezers waarderen dat. Alleen de media vragen om polemiek.”

Stübgen kent zijn kiesdistrict als zijn broekzak. Hij is in deze buurt geboren en eind jaren tachtig was hij er predikant van de lutherse volkskerk.

Glimlachend haalt de politicus een zwartwitfoto uit zijn binnenzak. „Vandaag vertelde een vrouw me dat ze door mij was getrouwd. Kijk, dat ben ik”, zegt Stübgen, en hij wijst op een jongeman met een baardje in een toga, met een bruidspaar bij de kerk.

Zou hij na de omwenteling van 1989 zijn geboren, dan was hij nooit predikant geworden, weet Stübgen. „Ik was zoon van een alleenstaande moeder en mocht niet bij de socialistische jeugdbeweging. Dat betekende in de DDR dat ook een vwo-diploma uitgesloten was. Ik ben dus eerst bouwvakker geweest.”

De enige optie om te studeren was een kerkelijke opleiding. „Zodoende werd ik predikant. Ik geef toe dat dit meer vanuit politieke motieven kwam, om dit land te veranderen, dan vanuit geestelijke. Het is natuurlijk niet voor niets dat zo veel dominees in 1990 de politiek in gingen. Vooral bij de sociaaldemocraten wemelde het van de theologen. Ik was overtuigd CDU, omdat die als enige partij stond voor de Duitse hereniging.”

Speelt de C van CDU een rol in de campagne?

„Niet uitdrukkelijk. Maar natuurlijk wel de waarden daarachter. De christelijke waarden zijn echter zo overtuigend, dat ook niet-christenen ze overnemen.”