„Kort samengevat: Wierenga vindt de echte theologie van Paulus in Gal. 3:28 („geen man of vrouw in Christus”) en betuigt daarom dat de zgn. ”zwijgteksten” over vrouwen door Paulus niet serieus bedoeld zijn, maar met een ‘knipoog’ zijn geschreven.” In het vrijgemaakte blad De Reformatie gaat dr. R. D. Anderson uit Katwijk aan Zee in op een pleidooi van „collega Wierenga” voor de vrouw in het ambt. Het slot.„Ik kom even terug op de globale aanpak van Wierenga. Redenerend vanuit het algemene principe van Gal. 3:28 (geen jood of Griek, slaaf of vrij mens, man of vrouw in Christus) worden de zogenaamde zwijgteksten over vrouwen gerelativeerd als gelegenheidsgeboden in die tijd en cultuur. Principiële onderbouwing van Paulus wordt of uitgelegd als doelend op de mores uit die tijd (de ‘wet’ in 1 Kor. 14:34) of als onhoudbaar voorgesteld en vervolgens terzijde gesteld met de opmerking dat Paulus ze nooit serieus bedoeld zou hebben (1 Tim. 2:13-14).

Het is mijns inziens opvallend hoe dicht deze aanpak in de buurt komt van de redenering van Korach en de zijnen in Numeri 16:3: Waarom moeten Mozes en Aäron zo nodig de leiders van Gods volk zijn? Alle Israëlieten zijn toch heilig en de HERE is toch in het midden van hen allen? Uit een algemeen principe werden conclusies getrokken die botsten met wat de Here elders geregeld had met betrekking tot de leiding van zijn volk. Is het zo veel anders wanneer vanuit Gal. 3:28 (alle gelovigen mogen deelnemen aan Christus) de conclusie getrokken wordt dat dus ook vrouwen leidinggevende ambten moeten kunnen bekleden, in tegenstelling tot wat Christus door zijn apostel, Paulus, elders geregeld heeft? Deze wijze van redenering werd bij Korach en de zijnen zwaar afgestraft. Het laat in ieder geval zien hoe voorzichtig wij met Gods openbaring behoren om te gaan, rekening houdend met wat in heel de Schrift ons gegeven is. Wat dit betreft vind ik dat een manier van omgang met Gods Woord zoals ik die aantref bij collega Wierenga een grens overschrijdt. Zo wordt de leer van Gods woord geen recht gedaan.”

In een serie in deze krant gaven (oud-)docenten aan een theologische opleiding onlangs een lijstje met boeken die hen veel hadden gedaan. Ds. W. Visscher uit Amersfoort miste een auteur, schrijft hij in Daniël, het jongerenblad van de Gereformeerde Gemeenten.

„Vooral vanuit de bevindelijke kring zou je voor die auteur wel aandacht hebben verwacht. Zijn naam en zijn boeken ontbraken echter in de lijstjes. Het gaat om John Bunyan. En iedereen weet dan onmiddellijk dat ik doel op ”De Christenreis”. Naast de Bijbel is dit het meest gelezen boek in de christelijke wereld. Spurgeon vond Bunyan „my great favorite”, en ”De Christenreis” had hij meer dan honderd keer gelezen. Hij schreef ook een boekje over ”De Christenreis”. De eerste zin van dit boekje gaat als volgt: „Next to the Bible, the book I took value most is John Bunyan’s Pilgrim’s Progress.” Een mooi getuigenis van deze prins der predikers.

”De Christenreis” is de moeite van het lezen ook waard. Het boekje is in de eerste plaats eenvoudig. Bunyan gebruikt eenvoudige taal en eenvoudige beelden om de boodschap van de Bijbel te vertolken. Het boekje is ook mooi. Het beeld van een pelgrim die op reis is naar een ander Vaderland wordt indringend en eerlijk beschreven. Ten slotte is het boekje ook literair belangrijk. Bunyan behoort tot die schrijvers die ook in meer algemene zin deel uitmaken van de wereldliteratuur. Hij heeft gewoon een heel goed en leerzaam boek geschreven.

Er zijn trouwens nog meer boeken die Bunyan heeft geschreven. Naast ”De Christenreis” schreef hij ook ”De Christinnereis”. Daarin laat Bunyan weer andere kanten zien van de ware bekering. Een ander machtig werk is ”De Heilige Oorlog”. Het gaat over de strijd tussen de duivel en God in het behoud van zondaren. In dit boek is heel veel goed onderwijs te vinden.

Wat moeten jongeren lezen? (…) Er is zo veel en niet alles is even toegankelijk. Maar voor Bunyan geldt dat niet. Daar kan jong en oud heel veel in vinden. Dat had Spurgeon goed bekeken.”