De overhandiging is het startsein van het nieuwe kerkelijk seizoen van de protestanten. Ze zetten de start dit jaar luister bij door de uitgave van een glossy, waarin zo’n tien mensen vertellen over wat het geloof voor hen betekent. Gemeenten bestelden al 180.000 exemplaren van de speciale uitgave.Dr. Plaisier moet zo lang wachten omdat de ministerraad langer duurt dan verwacht. Maar de scriba besteedt zijn tijd nuttig. Samen met zijn medewerkers plaatst hij een reuzeneditie van de glossy –die bestemd is voor Balkenende– op het Binnenhof. Dat is aanleiding voor diverse gesprekken met dagjesmensen die de historische Haagse binnenplaats bezoeken.

De ontmoeting met Balkenende is allerhartelijkst; alsof twee oude bekenden elkaar na lange tijd weer ontmoeten. Maar al snel komt dr. Plaisier ter zake. Hij heeft tenslotte maar een kwartier gekregen. Hij vertelt dat de kerk niet is gekomen om een zetel in het kabinet op te eisen, maar „om te vertellen dat het geloof in God mensen inspireert, waardoor ze anderen willen helpen.”

Balkenende reageert heel persoonlijk: „Het geloof draagt je, het geeft je kracht. Dat heb ik ervaren in mijn werk. De kerk is een rustpunt. Je kunt er opladen. Ik hoop dat velen ook die inspiratie ontvangen.”

Nadat dr. Plaisier vertelde over zijn gedwongen wachten op het Binnenhof, was Balkenende nieuwsgierig naar zijn ervaringen met het publiek. „Het is de taak van de kerk naar buiten te treden”, zo verklaart de premier zijn nieuwsgierigheid.

Na afloop van het officiële deel gaan de twee nog even informeel verder. Dr. Plaisier informeert naar de welstand van minister Verburg, die tijdens een Kamerdebat onwel werd. En Balkenende vertelt dat hij vele uren maakt: „Het gebeurt soms weken achter elkaar dat ik pas om twee uur naar bed ga.”

Het afscheid is broederlijk. Balkenende: „Alle goeds en Gods zegen.” Dr. Plaisier: „Ook Gods zegen.” Balkenende: „Zonder dat kunnen we niet.”