De Israëlische televisie en radiozenders wijdden speciale non-stop-uitzendingen aan de tragedie. De vlaggen hingen zondag halfstok. Vele scholen hingen het portret van Ramon op en besteedden tijdens de lessen speciale aandacht aan hem.

Premier Ariel Sharon herdacht zondag tijdens een kabinetsvergadering de omgekomen bemanning. „De zeven astronauten die omkwamen bij de ramp met het ruimteveer Columbia vormen de hoge prijs die de mensheid moet betalen voor zijn zoektocht naar kennis en zijn verlangen andere werelden te exploreren”, aldus Sharon. „De reis van de mensheid in de ruimte zal doorgaan. De Amerikaans-Israëlische samenwerking op dit gebied zal ook doorgaan. De dag zal komen dat wij meer Israëlische astronauten de ruimte in zullen zenden.”

Sharon condoleerde namens de regering en het volk van Israël de families van de Amerikaanse astronauten, de Amerikaanse president George Bush en het Amerikaanse volk.

President Moshe Katsav zei diep geschokt te zijn door de dood van Ramon, die hij de trots van het volk Israël noemde. Minister van Defensie Shaul Mofaz prees de voormalige luchtmachtkolonel voor wat hij voor Israël heeft gedaan. „Na zijn dood blijven wij als wezen achter”, aldus Mofaz.

De Israëlische kranten stonden vol van de tragedie. Het grootste dagblad in Israël, Yediot Ahronot, schreef dat Ilan Ramon een uitstekende piloot en luchtmachtcommandant was en een hoog niveau van militaire kracht en technologische vooruitgang vertegenwoordigde. Als astronaut was hij een van de enkele honderden mensen die gelukkig genoeg waren de uiterste grens over te gaan. De redacteuren noemden hem een bescheiden en professioneel persoon.

De nationaal-religieuze krant Hazofeh noemde Ramon iemand waarmee alle Israëlische burgers zich identificeerden. Het blad schrijft dat Ramon het wonder op een Joodse wijze benaderde en een kleine thorarol had meegenomen.

The Jerusalem Post meent dat Ramon voornamelijk herdacht zal worden vanwege de tragische wijze waarop hij overleed. Maar dat zou volgens het dagblad geen recht doen aan de manier waarop hij leefde. Hij verdedigde zijn land in de Jom Kippoer-oorlog van 1973 en in de Libanon-oorlog van 1982. In 1981 nam hij deel aan het Israëlische bombardement van de nucleaire reactor in Osirak in Irak. Daardoor werd Irak destijds verhinderd de atoombom te produceren.