Ernstige foto’s en moderne kunst
De theologische faculteit van Stellenbosch is gevestigd in een oud, maar goed onderhouden gebouw. Boven de ingang staat dezelfde spreuk als die van de Utrechtse universiteit: ”Sol iustitiae illustra nos” (Zon der gerechtigheid, verlicht ons!)
De entree is bijna die van een paleis, stenen trappen buiten, draaitrappen met houtsnijwerk binnen. De gangen zijn breed, de lokaliteiten hoog. Het gebouw lijkt bijna even groot als dat van de Christelijke Hogeschool Ede. Maar Ede telt ongeveer 4000 studenten, hier zijn er 500!Op de CHE delen docenten hun kamers. In Stellenbosch tellen ze geen vierkante meters. Iedere docent heeft een ruime eigen kamer, met veel stoelen en goed gevulde boekenkasten.
Die docenten moeten wel de hele dag op school zijn. Dat heeft volgens mij nog geen hogeschool in Nederland voor elkaar gekregen. Nederlandse docenten houden van vrijheid om te gaan en staan waar ze willen. Er zijn hier trouwens ook geen deeltijddocenten. Een docent wordt geacht zich gedurende de hele werkweek in te zetten voor de faculteit.
De inrichting van de school is ook opvallend. In en om het gebouw is prachtige moderne christelijke kunst te vinden. Kleurrijke ramen, schilderijen, beeldhouwwerken. Veel daarvan is vervaardigd door de docent pastoraat, prof. Daniël Louw. Kunst met een boodschap!
De voorliefde van de theologen voor moderne kunst weerhoudt hen er niet van om hele delen van de schoolgangen ouderwets te versieren met groepsfoto’s van docenten en studenten. De meeste hebben een ernstige uitstraling, met veel zwarte pakken. Je waant je in de kerkenraadskamers van de vooroorlogse Gereformeerde Kerken. Pas bij de laatste foto’s verschijnt er kleur.
In Nederland vergeten we vertrokken en overleden docenten. En die vele studentengroepen willen we ook niet in het geheugen vasthouden. Hier doen ze dat anders. Bij sommige portretten en beeldhouwwerken staan woorden van dank aan God voor alles wat deze persoon voor de faculteit betekend heeft. Sommige leslokalen zijn genoemd naar docenten. De voorgangers worden in ere gehouden.
In de gangen en kamers zie je de veranderingen terug in de Zuid-Afrikaanse samenleving. De ooit omstreden antiapartsheidstheolooog Beyers-Naudee wordt herinnerd met een eigen instituut voor samenlevingsvraagstukken in dit gebouw.
De grootste verandering is de verkleuring. Op de oude foto’s staan alleen blanke mensen. Nu is er niet alleen zwart schoonmaakpersoneel, maar zijn er ook gekleurde docenten en studenten.
Dit is de tweede aflevering in een serie van vijf artikelen over het bezoek van twee CHE-docenten aan Zuid-Afrika. Dinsdag deel 3.
