Dat had weer tot gevolg dat componisten steeds meer rekening gingen houden met hun publiek. Ze voorzagen hum aria’s, duetten en cavatina’s van eenvoudige, goed in het gehoor liggende melodieën. Een opera mocht geslaagd worden genoemd als de slagersjongen de morgen na de première zijn waar bezorgde onder het gefluit van een of andere aria.Dat wil overigens niet zeggen dat de operamuziek zich bewoog op het niveau van de hits van Frans Bauer. Componisten als Donizetti, Rossini en Verdi hadden voldoende muzikale middelen in voorraad om hun drama’s de nodige artistieke lading te geven.

Echter, er bestonden nog geen geluidsdragers waarop je die populaire operamelodieën terug kon horen. De muziekuitgevers uit die tijd wisten daar wel raad op. Ze publiceerden zogenaamde opera-uittreksels voor piano. Daarnaast maakten rondreizende virtuozen operabewerkingen voor hun instrument en voerden deze met groot succes uit.

Zo ook de beroemde gitarist Mauro Giuliani. Hij bewerkte verschillende opera’s en had daar veel succes mee. Zijn transcripties van de opera Semiramide werden pas na zijn dood in 1829 uitgegeven, wat erop wijst dat hij ze vooral voor eigen gebruik schreef.

De uit Amsterdam afkomstige gitarist Izhar Elias (1977) heeft een van deze bewerkingen in z’n geheel opgenomen, en zo te horen kan hij de halsbrekende toeren die Giuliani voorschreef met gemak aan. Zo goed zelfs, dat je wordt meegesleept door zijn bevlogen spel, ook al ken je de opera verder niet.

Voor wie het interesseert, staat het verhaal in het booklet. Met name voor liefhebbers van de gitaar is dit een opname die weinig wensen onvervuld laat.

N.a.v. ”Semiramide – Rossini/Giuliani – opera arrangements for solo guitar – Izhar Elias”; Brillant Classics (93902); 2-cd; € 8,99.