Het begon eind vorige maand allemaal met een hoofdartikel van dr. Regnerus in het veel gelezen christelijke tijdschrift Christianity Today. De kern van zijn betoog: seksuele onthouding heeft haar beperkingen. Waarom trouwt de jeugd niet eerder?De suggestie van de socioloog wordt breed opgepakt door christelijke media. Zijn voorstellen worden door verschillende organisaties positief ontvangen. Sceptici verwijten Regnerus de emancipatieklok terug te willen zetten.

De overweging van Regnerus is echter niet slechts een proefballon. De socioloog ontwaart in christelijk Amerika een serieus probleem dat volgens hem een oplossing behoeft. De gebruikelijke oplossing, onthouding tot de huwelijksdag, voldoet niet meer, stelt hij.

Jemmy Hester, medeoprichter van de organisatie Ware Liefde Wacht, ontkent dat onthouding na een bepaalde leeftijd te veel gevraagd is. „Er zijn veel voorbeelden te geven van mensen die dat deden. Dat was niet in eigen kracht, maar in afhankelijkheid van God.”

Het idee van onthouding is nog altijd populair bij christenen in de Verenigde Staten. Op allerlei manieren wordt jongeren voorgehouden te wachten met seksuele gemeenschap totdat ze getrouwd zijn. Echter, beloften en kuisheidfeesten ten spijt, heeft nog altijd bijna 80 procent van de protestantse Amerikaanse jongeren voor de huwelijksdag seksuele gemeenschap gehad.

„Wat valt hieraan te doen?” zo vraagt Regnerus zich af in het artikel. Het intensiveren van de roep om onthouding werkt niet, stelt hij. De boodschap moet veranderen. „Ons vooroordeel over seksualiteit heeft onbewust de aandacht afgeleid van de schade die Amerikanen, inclusief christenen, door het trouwen te ontmoedigen of te vertragen, toebrengen aan de instelling van het huwelijk.”

Na jarenlang onderzoek naar het seksueel gedrag en gezinsvorming bij jonge Amerikanen komt Regnerus tot de conclusie dat christenen zich druk maken over seksualiteit, maar „traag en laks” zijn met betrekking tot het huwelijk.

Het is eigen aan de zogeheten demografische transitie, stelt de socioloog. Het huwelijk wordt uitgesteld en opleiding en werk staan op de eerste plaats. De gemiddelde huwelijksleeftijd is in enkele tientallen jaren gestegen van 21 naar 26 jaar voor vrouwen en van 23 naar 28 jaar voor mannen.

Christenen in de Verenigde Staten volgen de trend. Wel trouwen ze gemiddeld iets eerder; de meeste als ze halverwege de twintig zijn. Trouwen op die leeftijd betekent de kat op het spek binden, vindt Regnerus. Het is volgens hem „ondenkbaar” dat zij zich tot die tijd kunnen onthouden van seksualiteit. „Seks is niet geduldig.”

Daarnaast, zo stelt hij, is het „in strijd met het reproductieve ontwerp van onze Schepper.” Vijf jaar later trouwen betekent het verwaarlozen van „vijf lange jaren met een hoge seksuele interesse en vruchtbaarheid.”

Cijfers tonen aan, zo vervolgt Regnerus, dat jonge Amerikanen graag trouwen. Niet verwonderlijk, meent hij. „Het is de bedoeling van onze Schepper dat man en vrouw één worden. Waarom laten christenen zich toch beïnvloeden door het seculiere huwelijksdenken?”

De socioloog kent de argumenten. Een nuancering is echter op haar plaats, stelt hij. „Het is een feit dat veel tienerhuwelijken uitlopen op een scheiding. Trouwen als twintiger is echter niet riskant.” En, zo benadrukt de socioloog, „een huwelijksleeftijd veroorzaakt nooit echtscheiding.” Financiële onzekerheid is volgens hem geen reden een huwelijk uit te stellen. „Goede huwelijken groeien door (financiële) druk.”

Ook onzekerheid over de vraag of de partner de ware is, is een argument waarop volgens Regnerus wat af te dingen is. „Een succesvol huwelijk is meer een kwestie van de juiste praktijk, bijvoorbeeld communicatie en conflictbeheersing, dan een zaak van de juiste persoonlijkheid.”

Onrealistische verwachtingen bij jongeren zijn vaak goede reden voor de omgeving om een huwelijk te ontmoedigen. Maar echtgenoten léren trouwen, stelt Regnerus. „Gehuwd zijn is hard werken. Als een jong stel zich dat realiseert, ís de trouwdag schitterend, en wórdt het huwelijk schitterend.”