Volgens mr. Dunsbergen dient er een goede geschillenprocedure tot stand te komen. De jurist zet zijn artikel in met de kwestie Zeewolde in de classis Amersfoort. De classis werd voor de wereldlijke rechter gedaagd. Het oordeel van de Zwolse rechtbank luidde dat zij onzorgvuldig tot besluitvorming was gekomen toen ze de predikant van Zeewolde tijdelijk uit zijn functie onthief. De rechter draaide daarmee het classisbesluit terug. De kwestie loopt nog steeds.

Mr. Dunsbergen werpt de vraag op of het hek nu van de dam is en de wereldlijke rechter voortaan grote invloed zal hebben op het kerkrecht. Hij noemt die angst ongegrond. Op grond van de uitspraak van de Zwolse rechtbank concludeert de advocaat dat de rechter pas ingrijpt als de kerkorde tekortschiet.

De deputaat, die lid is van de kerk van Middelburg, gaat in op de lacunes in het christelijke gereformeerde kerkrecht. „Het beginsel van hoor en wederhoor is niet toegepast. Het is een feit dat als de procedure voor geschillenbeslechting in de kerkorde met een juridische bril gelezen wordt, deze mankementen vertoont.” Op grond daarvan bepleit hij aanpassingen.

Mr. Dunsbergen spreekt uit dat de wereldlijke rechter na aanpassing van de kerkorde waarschijnlijk „zelden tot nooit meer” te pas komt aan kerkelijke rechtspraak. „Een kerkelijk conflict dient binnen de kerk te worden opgelost. Zulke problemen horen niet thuis in de rechtszalen van Vrouwe Justitia.”