Hij is blij dat er door de vrijspraak van de Hoge Raad nu een eind komt aan de strafzaak tegen hem. „Eindelijk”, verzucht hij. Gebukt ging hij naar zijn zeggen niet onder de zaak, maar het stoorde hem wel. „Gelukkig heeft het Gods werk niet kunnen verhinderen”, aldus de 70-jarige, uit Indonesië afkomstige predikant.

Een volgende keer zal hij de woorden „vuile en vieze zonde” niet meer zo snel gebruiken, omdat ze gemakkelijk tot misverstanden kunnen leiden. „Het lijkt nu alsof ik homo’s als een speciale categorie zondaren beschouw. Maar stelen is net zo goed een vieze en vuile zonde. Ik heb ermee willen aangeven dat het een zonde is die God moet afwassen. We hebben allemaal nodig dat Hij ons wast van onze zonden.”

Wat hij erg vindt, is dat het hof destijds bij zijn vrijspraak aantekende dat de predikant de waardigheid van homo’s had miskend. „Dat heb ik helemaal niet bedoeld. God wil ook hen liefhebben. Ze zijn niet minder dan een ander om wat ze zijn. Dat ik hen aanspreek, is om hetgeen ze doen. Op grond van Gods Woord is dat mijn plicht. De zonde zal ik zonde blijven noemen zolang ik dit werk mag blijven doen. Ik hoop dat dat zal zijn tot aan mijn laatste snik, want mijn hart brandt nog steeds.”