Daar staat iets tegenover: steeds meer mensen maken tegenwoordig gebruik van de individuele hulp van de bond bij bijvoorbeeld een miskoop. Ook zijn veel producten beter geworden door de kritische testen, meent Cohen.

„Europese consumentenorganisaties zijn bijvoorbeeld de eerste geweest die botsproeven lieten doen met auto’s. De industrie was woedend, maar het heeft wel geleid tot airbags. Pas na onze kiptesten is de voedingsindustrie de bacterie salmonella gaan bestrijden”, somt Cohen enkele successen op.

De bond heeft in de loop van zijn vijftigjarig bestaan de consument zien veranderen. Keek de gemiddelde klant kort na de oorlog vooral naar de prijs, later werd dat meer de kwaliteit. Volgens Cohen wordt de prijs nu weer belangrijker omdat Nederlanders minder hebben te besteden.

„De grote vernieuwing van de komende tien jaar is dat we meer gaan letten op productiewijzen”, aldus Cohen. „Zelfs in tijden van economische teruggang willen mensen daarover alles weten, om vervolgens zelf de afweging te kunnen maken tussen prijs en bijvoorbeeld milieu.”

Het ergste wat bedrijven volgens de directeur kunnen doen, is zwijgen over hun productiewijzen. „We kunnen het geven van informatie helaas niet afdwingen. We zullen die bedrijven wel onder druk zetten.” De bond ziet graag dat de overheid ondernemers verplicht informatie te geven, met een zogeheten Wet Openbaarheid productie en Ketens (WOK). Maar de Tweede Kamer heeft dat idee afgewezen.

Over de overheid zelf is de bond ook niet zo te spreken. „De dienstverlening is gewoon slecht. Vooral bij de gemeenten is dat schokkend”, verduidelijkt Cohen. Hij wijst erop dat lokale overheden met hun parkeertarieven koploper waren in prijsverhogingen bij de invoering van de euro. „Ze werken als een vuile monopolist. Mensen verhuizen toch niet snel naar een andere gemeente.”

Hij beschuldigt de overheid ook van ’amateurkapitalisme’. Bij het uit handen geven van diensten als het openbaar vervoer, kabel en energie, verzuimde de overheid de rol van marktmeester op zich te nemen. Door een gebrek aan concurrentie en informatie in de geprivatiseerde sectoren dreigt nu de consument in de verdrukking te raken.

Nu is er wel een Nederlandse Mededingingsautoriteit die toezicht houdt, maar volgens Cohen heeft die veel minder mogelijkheden dan de Amerikaanse tegenhanger, de FTC. „De boetes zouden bovendien via een fonds moeten terugvloeien naar de consument in plaats van naar de staatskas. Het is geld dat de consument is misgelopen.”

Europa trekt steeds meer de aandacht van de bond. „In Brussel komt de meeste consumentenwetgeving tot stand, zoals het verbod op ongevraagde e-mailreclame (spam) en op het gebied van voedselveiligheid. Met zijn 620.000 leden is de bond de grootste consumentenorganisatie in Europa. Daarmee is de bond volgens Cohen verzekerd van een stevige positie.