Hij is een aantal weken in Nederland en vertelde zaterdagavond zijn verhaal in The Shelter in Veenendaal tijdens een bijeenkomst die was georganiseerd door Compassion, een christelijke organisatie voor hulp aan kansarme kinderen in ontwikkelingslanden.Miguel groeide op in een sloppenwijk in Cochabamba, een stad met ruim 800.000 inwoners in Bolivia. Het gezin met vijf kinderen woonde in een eenkamerwoning, waar ze in totaal twee bedden tot hun beschikking hadden. Zijn vader verdiende een klein beetje geld met het maken van broodmanden. Omdat Miguel de oudste was, hielp hij hem al vroeg met het werk. Het was een moeilijke jeugd. „Ik had steeds honger en ik had het altijd koud”, zegt hij.

Toen hij acht jaar was, kwam zijn moeder op een keer bij hem met de boodschap dat hij gratis maaltijden kon krijgen in een kerk. Hij vond de Bijbelverhalen van het Compassion-programma, die erbij werden verteld, wel interessant, maar ze zeiden hem verder niets. Hij had immers geen christelijke opvoeding gehad en zijn ouders geloofden niet in God.

Op twaalfjarige leeftijd veranderde zijn leven radicaal. Hij las in Mattheüs 6 over de vogels en over de lelies waar God voor zorgt. „Toen kwam het Woord van God in mijn ziel en werd ik levend. Eerst was het glas leeg, maar toen werd het vol en ik besloot de Bijbel te gaan geloven.”

Miguel begon ook voor zijn familie te bidden. Zijn wens was: „Aangaande mij en mijn huis, wij zullen de Heere dienen.” Hij heeft het bidden dertien jaar volgehouden. „God is soeverein, Hij weet de juiste tijd. Mijn familieleden zagen de verandering in mijn leven en vroegen zich af wat er met mij gebeurd was. Ik mocht mijn familie naar God toe leiden. Mijn vader stopte met drinken en mijn broers en zussen begonnen de kerk regelmatig te bezoeken. Ik wil een voorbeeld voor hen zijn en ik bid elke dag tot God voor hen.”

Armoede is een vicieuze cirkel waar je haast niet uit komt, zegt Miguel. „Een vader leeft in armoede, de kinderen leven net zo en dat gaat geslachtenlang door. Alleen God kan deze cirkel doorbreken.”

Miguel heeft gestudeerd en heeft nu twee universitaire titels. Hij werkt voor de niet-gouvernementele organisatie Food for the Hungry International en geeft les aan twee universiteiten. Als mensen een foto zien van de docenten denken ze dat hij de zoon van een van hen is. Zijn stropdas maakt het verschil met de studenten.

De jonge Boliviaan wil nu God, zijn familie en zijn land dienen met de gaven die hij gekregen heeft. „Anderen hebben de gaven van muziek of van preken, ik heb verstandelijke gaven gekregen”, zegt hij. „God heeft een plan met ons land en daarbij mag ik ingeschakeld worden.”