Als aanleiding voor zijn boek ”Het badwater en de kinderen” beschrijft dr. Loonstra hoe in een gezin in zijn gemeente de oudste dochter zich heeft laten overdopen. Hij schildert zowel de emoties van de dochter als die van de ouders. De dochter kan haar blijde ervaring niet kwijt en de ouders kunnen dat met hun verdriet niet.Hij tekent heel realistisch welke emotionele aspecten meespelen en wil zich inspannen om het gesprek weer terug te brengen naar de kern van de zaak, namelijk: hoe valide zijn de argumenten over en weer in het licht van de Schrift? Hij spant zich in alle vanzelfsprekendheden te vermijden en alle vooringenomenheid terzijde te schuiven. Zo komt hij in zijn boek niet in de eerste plaats over als een verdediger van de kinderdoop, maar als een nauwkeurig onderzoeker die recht wil doen aan de gegevens van de Schrift zelf.

Juist omdat dr. Loonstra de argumenten over en weer heel nauwgezet onderwerpt aan de Schrift en van stap tot stap zijn weg gaat, is het onmogelijk een samenvatting van de inhoud te geven. Om toch twee voorbeelden te noemen: in het Nieuwe Testament wordt nergens expliciet vermeld dat kleine kinderen ook gedoopt werden, maar is daar alles mee gezegd? De jodenchristenen kenden van huis uit wel de proselietendoop, namelijk het reinigingsbad dat heidenen na hun besnijdenis ondergingen, als zij zich openlijk tot de God van Israël van bekeerden.

Wat betekent dit? Waarom drongen de judaïsten wel aan op de besnijdenis van de heidenchristenen, maar niet op hun reiniging? Werd hun doop als zodanig ervaren? Maar wat kunnen we opmaken uit de geschriften uit de tijd direct ná de apostelen? Eerlijk wordt alles gewikt en gewogen. Dr. Loonstra wil onder geen beding in zijn voordeel uitleggen wat ook anders uitgelegd kan worden.

Het volgende punt dat hij onderzoekt is de vraag of het in de heilige doop primair gaat om het handelen van God (gedoopt worden) of het handelen van de christen (je laten dopen). Dat wordt eerst in het brede kader van de hele Schrift bekeken en vervolgens op de gegevens over de doop in het Nieuwe Testament.

Ik heb nu nog maar het begin van het boek te pakken, maar kan het van harte aanbevelen. Men moet het wel luisterend en biddend lezen.

Dat vraagt van voorstanders van de kinderdoop ons met onze doopvisie en de wijze waarop wij onze argumenten gebruiken, onder de kritiek van het Woord te laten stellen. Zijn wij alleen voor de kinderdoop of zijn wij voor alles voor de Bijbelse doop?

Van moderne jongeren vraagt het luisteren naar het Woord. Jullie willen graag kort en krachtig door de bocht met ja of nee. Waar staat het dat het mag? Nee, niet op evangelische wijze met losse teksten komen, maar het brede verband van de Bijbel bestuderen. Niet uitgaan van hoe het voelt, maar eerlijk luisteren naar het Woord. Dat is iets meer dan een korte sms’je of vluchtige ontmoeting op Hyves, maar het gaat wel ergens om.

Heb ik geen vragen? Op een enkel punt zou ik nog wel willen doorspreken, maar dat is ondergeschikt aan mijn positieve waardering voor de aanpak om weer eerlijk de Bijbelse gegevens af te wegen en het gesprek vlot te trekken. Juist omdat alle aspecten zo zorgvuldig worden afgewogen, kan ik de inhoud niet weergeven. Eigenlijk zou je voor ieder hoofdstuk een gesprek moeten arrangeren met bijvoorbeeld dr. Loonstra en dr. Van Vlastuin enerzijds en ds. Bottenbley en Frinsel anderzijds om samen in gesprek te gaan over de inhoud, met als enige toetssteen Gods eigen Woord. Misschien samen een week in een chalet in Zwitserland om los te komen van eigen achterban en alleen de Schrift op tafel. Dat kan nog wel eens heel verrassend worden!

N.a.v. ”Het badwater en de kinderen. Gedachten over de doop”, door dr. Bert Loonstra; uitg. Boekencentrum, Zoetermeer, 2008; ISBN 978 90 2392 307 7; 172 blz.; € 14,90.