Ontdoopbewijs
Uit Engeland komt tegenwoordig weinig goeds. Het idee om bussen te bedrukken met teksten als ”Er is waarschijnlijk geen God” kwam van over de Noordzee ons land binnenwaaien. Eenzelfde agressief atheïstische geest zit achter het eveneens in Engeland verzonnen ”ontdoopbewijs.” Een atheïstisch platform in het Verenigd Koninkrijk biedt momenteel een certificaat aan met behulp waarvan mensen, zo stelt het platform, hun doop ongedaan kunnen maken. Door ondertekening van het document verklaren zij plechtig dat zij geacht willen worden als baby nooit gedoopt te zijn.
Een vreemde vorm van Engelse humor? Een idee dat te absurd is om serieus te nemen? Enerzijds wel. Het doet denken aan de praktijk die George Orwell beschreef in zijn bekende sciencefictionroman ”1984”. De drie grote wereldrijken die Orwell in zijn boek ten tonele voert, zijn continu met elkaar in oorlog, zij het in verschillende bondgenootschappen. Dan weer vecht rijk A samen met rijk B tegen macht C, dan weer gaan A en C samen tegen B, enzovoort. Het punt is dat de onderdanen van deze rijken niet mogen weten dat de machthebbers zo wispelturig zijn. Daarom hebben deze rijken complete afdelingen ambtenaren in dienst die er een dagtaak aan hebben de geschiedenis te herschrijven. Zij moeten de burgers wijsmaken dat land A altijd al in strijd geweest is met B en C en dat het nooit anders geweest is; wat mensen zich ook menen te herinneren.Aan dit soort geschiedvervalsing doet het ”ontdoopbewijs” denken: het op een naïeve manier retoucheren van de geschiedenis. Alsof historische feiten ooit ongedaan gemaakt kunnen worden.
Toch zou het te gemakkelijk zijn ons van deze Engelse atheïsten af te maken alsof het slechts een kinderachtige handeling betreft die alleen betekenis heeft voor deze kortzichtige mensen zelf.
Dat laatste is natuurlijk óók het geval. Op een dieper niveau bezien begaan deze godloochenaars een afschuwelijke vergissing. Zij menen het zich te kunnen permitteren het allergenadigste aanbod van vergeving door een algoede God niet alleen te negeren, maar zelfs vijandig af te slaan. Voor zulke mensen kun je slechts bidden dat ze op tijd tot een beter inzicht zullen komen.
Maar de betekenis van het ”ontdoopbewijs” gaat verder dan een zich persoonlijk afzetten tegen de eigen doop. Achterliggende gedachte is voor de Engelse initiatiefnemers namelijk dat zij überhaupt moeite hebben met het feit dat christenen hun kinderen laten dopen. Dat achten zij een onacceptabele, immorele vorm van indoctrinatie.
En hier begint het griezelig te worden. Deze gedachte, die we ook in Nederland steeds vaker tegenkomen, betekent een regelrechte bedreiging van het christendom. Vanuit de grove misvatting dat het opvoeden van kinderen vanuit christelijke dogma’s en normen indoctrinatie zou zijn, terwijl opvoeding vanuit een seculier waardepatroon kinderen vrij zou laten zich in een door henzelf gekozen richting te ontwikkelen, is het nog maar een kleine stap concreet de aanval te openen op christelijke opvoeding en christelijk onderwijs.
