PVV-leider Wilders speelt met de media. Wil hij een punt maken, dan weet hij ze heel behendig voor zijn karretje te spannen.Zijn laatste wapenfeit is de reis naar Londen ruim een week geleden. Wilders wist van tevoren heel goed dat hij niet welkom was in Groot-Brittannië, maar hij ging er toch heen. Met in zijn kielzog zo’n vijftig journalisten die hij vooraf precies had laten weten welk vliegtuig hij zou nemen.

Gadegeslagen door diezelfde journalisten liet Wilders zich in Londen direct na aankomst als martelaar voor het vrije woord afvoeren door douanepersoneel. Seconden later kon de hele wereld er via internet getuige van zijn.

Maar vorige week maandag moest Wilders ineens niet zo veel meer hebben van de pers. Hij had die dag een ontmoeting met zijn achterban georganiseerd in Waddinxveen. Waar het normaal persberichten regent van de kant van de PVV, bleef de mailbox nu leeg. Een telefoontje verschafte helderheid: de pers was niet welkom; anders zouden mensen niet vrijuit durven spreken.

Wilders was natuurlijk maar al te bang voor racistische kreten, die zijn partij in een kwaad daglicht zouden stellen. Gezien de gastenlijst geen vreemde gedachte. Het antifascistische comité Kafka stelde dat diverse rechts-extremisten en Fortuynisten de bijeenkomst zouden bezoeken. Met wat sommigen van hen tijdens demonstraties te berde hebben gebracht, wil geen fatsoenlijk mens geassocieerd worden.

Desondanks blijft de switch van Wilders toch opmerkelijk: de kampioen van het vrije woord die, als aandacht hem niet uit komt, de pers de mond wil snoeren. Om in PVV-jargon te blijven: Wilders is dus soms ook „een laffe, bange man.” En: „’t Is een grote schande.”

KdG

De goede rooms-katholieken niet te na gesproken, maar zo’n zeven weken voor het paasfeest maakt zich altijd een vreemde geest meester van de roomsen in de Tweede Kamer. Het carnaval werpt zijn schaduwen vooruit.

Staatssecretaris Bijleveld van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties maakte al wereldkundig dat zij zondag (gisteren dus) op Curaçao mee zou gaan lopen met de grote carnavalsparade, De Gran Macha. De roomse bewindsvrouw, die deze week een bezoek brengt aan de overzeese gebiedsdelen, zei bij voorbaat al dat ze er „veel zin” in had.

Afgelopen donderdag kreeg minister Eurlings, oftewel „us Camielke” op z’n Limburgs, op zijn departement hoog bezoek. De Kerkraadse carnavalsband Ummer d’r Neaver (Altijd er-naast) waagde de reis naar de Randstad en was te gast bij de dienaar van de Kroon. De Limburgse minister vond het geweldig. Hij kent de band goed: „Ik heb nog met ze gezongen.”

De band had een speciale reden om naar het Haagse te komen. De leden hadden een nummer opgenomen met als thema fileleed. Ter vergroting van de feestvreugde verkochten ze ook een ”Camielmasker”. Daarmee zouden files aan de tap voorkomen kunnen worden.

Nee, dan kunnen de politici beter een voorbeeld nemen aan de SP. Die congresseerde afgelopen zaterdag in Amersfoort over de Europese verkiezingen die in juni plaatsvinden. De 53-jarige De Jong uit Rotterdam werd aangewezen als lijsttrekker. Partijleider Kant waarschuwde Donner nog eenmaal: de bewindsman pleegt pensioenroof als hij de pensioenfondsen dwingt de pensioenen de komende vijf jaar te bevriezen.

Nog beter doen de roomse politici eraan om de letterlijke betekenis van carnaval serieus te nemen. Het Latijnse ”Carne vale” betekent: vlees, waarwel. Enkelen denken dat het woord komt van het Italiaanse Carna levare, wat betekent: opruimen van het vlees.

De lekendichter Aramis heeft het begrepen. Hij maakte onder de titel ”Carne vale” het volgende gedicht: „Zeg vaarwel aan ’t volle vlees/ leeg de kelder en de kasten/ hou ootmoedig uwe vasten/ doe uw boete, bid en lees/ Matig de inhoud van uw glas/ wees ascetisch in uw trachten/ en hou steeds in uw gedachten/ dat gij wederkeert tot as.”

GV

Er was een tijd dat de ChristenUnie meer stemmen uit evangelische hoek wilde trekken. Er was een tijd dat een deel van de achterban ontevreden was over het feit dat in de top van de partij nauwelijks evangelischen opereerden.

Die klacht is inmiddels volkomen achterhaald. Niet alleen bevinden zich in de Kamerfractie van de CU sinds de verkiezingen van 2006 twee evangelischen (Voordewind en Ortega-Martijn), sinds korte tijd is daar nog een derde bijgekomen. De als gereformeerd-vrijgemaakte binnengekomen Anker is inmiddels overgegaan naar de evangelische Crossroadsgemeente in Den Haag, meldde het Nederlands Dagblad zaterdag.

Naast de gereformeerd-vrijgemaakte Slob en Cramer, en de hervormd-gereformeerde Wiegman-Van Meppelen Scheppink, bestaat de huidige CU-fractie nu dus voor maar liefst de helft uit evangelischen.

Erg representatief voor de leden en de kiezers van de partij is dat waarschijnlijk niet. De vraag is of dat erg is. De CU en haar voorganger de RPF hebben nooit zo krap gekeken als het ging om kerkelijke komaf van kandidaten. In 1994 bestond de top drie van de RPF-lijst uit twee christelijk gereformeerden (Van Dijke en Rouvoet) en een Nederlands gereformeerde (Stellingwerf). Hervormden waren aan de top niet te bekennen. De kiezers hadden er maling aan: de RPF groeide in dat jaar van één naar drie Kamerzetels.

AdJ

De Tweede Kamer heeft deze week reces.

„Ik heb politicologie gestudeerd omdat ik de wereld wilde verbeteren en economie omdat ik wilde weten hoeveel dat zou kosten.”

Vicepremier en minister van Financiën Bos.