In 1998 nam de eerste regering van Tony Blair ”The Human Rights Act” aan. Hierin werd voor het eerst in Engeland bij wet vastgelegd wat de rechten van de individuele burger waren. De Europese Conventie voor de Rechten van de Mens was hiermee opgenomen in de Britse wetgeving.Tot die tijd hadden Britse regeringen steeds geweigerd de Europese Conventie om te zetten in Engelse wetgeving. Men had echter wel veel gedaan om de rechten van de burger te beschermen. Als voorbeeld kan Salman Rushdie genoemd worden, die onmiddellijk bescherming kreeg van de regering-Thatcher toen de Iraanse ayatollah Khomeini een fatwa tegen hem uitsprak.

Het lijkt erop dat 1998 een hoogtepunt in de Engelse wetgeving met betrekking tot mensenrechten is geweest, want sinds 2001 –na 11 september– hebben de Britse ministers van Justitie en Binnenlandse Zaken alles gedaan om de vrijheden voor de Engelsen in te perken.

Het land hangt tegenwoordig vol met veiligheids- en bewakingscamera’s. Er wordt wel beweerd dat er 4,2 miljoen camera’s hangen, één camera op veertien Engelsen. Iemand die in Londen woont, wordt zo’n 300 keer per dag op een camera gevolgd, in de auto, op straat, in de ondergrondse en in de winkels. Daarnaast mag de politie van iedereen die verdacht wordt van een feit waarop gevangenisstraf staat DNA afnemen.

Vooral na de terroristische aanslagen in Londen op 7 juli 2005 zetten Tony Blair en zijn minister van Binnenlandse Zaken het Britse parlement onder zware druk om de individuele vrijheden van mensen nog meer in te perken. Er werden antiterrorismewetten voorgesteld waarin de politie het recht kreeg om verdachten in plaats van veertien dagen nu negentig dagen zonder tussenkomst van een rechter te kunnen vasthouden voor verhoor. Ook werd het verboden om openlijk steun te geven aan terroristische denkbeelden en boekhandels die zulk materiaal verkochten konden aangepakt worden.

Gelukkig waren er in het Britse Lagerhuis genoeg parlementsleden die tegengas gaven. Voor conservatieven, liberalen en de vooruitstrevende vleugel van Labour was een deel van die voorstellen een brug te ver. Op 9 november 2005 werd het voorstel om iemand negentig dagen te kunnen verhoren, verworpen.

Dit was echter niet het einde. Later brachten eerst Blair en na 2007 evenzo Brown het voorstel terug in het Lagerhuis. Er werd nu een wet aangenomen waarbij verdachten 42 dagen kunnen worden verhoord. Maar afgelopen najaar werd dit voorstel verworpen door de Lords in het Hogerhuis.

Sinds 2001 is het verder verboden zich zodanig uit te laten dat een andere bevolkingsgroep daar door beledigd wordt. Daarover is in de Britse pers al veel gediscussieerd, omdat diverse satirici en komieken erop wezen dat bij een deel van hun grappen en opmerkingen altijd wel mensen beledigd zouden kunnen worden. Helaas zonder veel succes.

Nog onlangs, op 28 oktober 2008, nam minister van Binnenlandse Zaken Jacqui Smith nieuwe maatregelen om iedereen die in het Verenigd Koninkrijk extremisme of haat zou kunnen bevorderen, buiten het land te houden en ook te verbieden naar andere landen te gaan. De vrijheid van meningsuiting is ondergeschikt gemaakt aan rust in Engeland.

Geert Wilders had dus kunnen weten dat hij na ontvangst van de brief van het Home Office niet welkom was en ook niet toegelaten zou worden. Evenals trouwens al die journalisten dat hadden moeten weten. Een telefoontje naar de Britse ambassade was voldoende. Het is dan ook verbazingwekkend hoe het de PVV-leider iedere keer weer lukt om de Nederlandse pers te misbruiken voor zijn eigen promotiedoeleinden.

De protesten zullen bij de Britse regering weinig uithalen. Ieder land kan immers zelfstandig bepalen wie in het land wordt toegelaten.

Blijft natuurlijk de vraag waarom de Britse regering zo handelt. Waarschijnlijk vanwege electorale redenen. De Midlands, een streek waar veel moslims zich ophouden –geradicaliseerd of niet– stemt voor een groot gedeelte op de Labourpartij. Er zit duidelijk een element van het paaien van het islamitisch kiezersvolk in.

Immers, dit jaar of volgend jaar worden er landelijk verkiezingen gehouden. Gordon Brown en de zijnen staan er in de opiniepeilingen zeer slecht voor. Labour ligt volgens bijna alle peilingen een straatlengte achter op de Conservatieven.

De auteur is Groot-Brittanniëkenner en oud-medewerker van Instituut voor Internationale Betrekkingen Clingendael.