Vooral gehuwde mannen van 50 jaar leven gemiddeld vier jaar langer dan ongehuwde mannen van die leeftijd en ongeveer drie jaar langer dan gescheiden mannen.

Voor gehuwde vrouwen van 50 jaar bedraagt het ’trouwvoordeel’ twee jaar. „Nooit gehuwden en gescheiden mensen hebben vaker een ongezonde levensstijl als wordt gekeken naar zaken zoals roken, drinken en overgewicht. Dat geldt vooral voor mannen, omdat vrouwen in het algemeen beter op hun eigen gezondheid letten”, aldus sociaal-demograaf J. Latten van het CBS.

Dat verklaart ook weer dat gehuwde of samenwonende mannen langer leven, omdat vrouwen ook op de gezondheid van hun partner letten. „Mannen zonder partner, en vooral gescheiden mannen, plegen vaker zelfmoord. Daarnaast onderhouden vrouwen gemiddeld grotere sociale netwerken dan mannen. Mannen kunnen met hun problemen vaak alleen bij hun vrouw terecht.”

De mensen die kiezen voor een relatie, hebben het financieel ook beter, laat Latten in cijfers zien. De koopkracht van iemand met een partner is bijna de helft groter dan die van een alleenwonende. Alleenwonenden tussen de 25 en de 35 jaar hebben een inkomen van 15.000 euro. Maar iemand die vanaf 25-jarige leeftijd een partner heeft, komt op een koopkracht van ruim 22.000 euro. Latten: „Nu begrijp ik waarom men een partner ”schat” noemt.”

Uit hetzelfde onderzoek blijkt ook dat paren gelukkiger zijn dan alleenstaanden, vooral na het 35e levensjaar. Toch kiezen al jaren steeds meer mensen voor een leven alleen. Hoe is dat te rijmen met de heilzame werking van een partner, vraagt Latten zich af.

„Twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen”, zegt een volkswijsheid. Onderzoek bevestigt dit. Een huwelijk tussen een rooms-katholieke man en een gereformeerde vrouw loopt binnen tien jaar ruim tweemaal zo vaak uit op een scheiding als een huwelijk tussen twee gereformeerden.

Volgens Latten is de beste garantie voor een geslaagde relatie nog steeds soort bij soort. Uit onderzoek blijkt dat een groot leeftijdsverschil, vooral wanneer de vrouw ouder is, de scheidingskans verhoogt. Ook verschil in nationaliteit verhoogt die kans. Zo wordt 30 procent van de huwelijken tussen een Turkse of Marokkaanse man en een Nederlandse vrouw binnen tien jaar ontbonden. Daarnaast speelt de ontkerkelijking een rol en het feit dat paren gaan voor kwaliteit. Als ze die niet voldoende vinden, zijn ze sneller dan vroeger geneigd uit elkaar te gaan. „Maar positief is dat in de overblijvende huwelijken de gezinnen gelukkiger zijn”, aldus het CBS.

Jaarlijks komt bij zeventien van de duizend echtparen een van beide partners te overlijden. In twaalf van de zeventien gevallen is het de man die sterft. In totaal worden jaarlijks ongeveer 40.000 vrouwen weduwe en 15.000 tot 18.000 mannen weduwnaar. De laatste jaren nam het aantal mannen dat weduwnaar wordt, geleidelijk toe. De meeste huwelijken hebben overigens een lang bestaan: twee van de drie huwelijken die in 2001 werden ontbonden door overlijden van een van de echtelieden, duurden veertig jaar of langer.

In 2000 hebben ten minste 190.000 personen hun relatie beëindigd. Voor niet-gehuwde samenwoners is de kans op relatieverbreking meer dan twee keer zo hoog als voor de gehuwden.

Het aantal samenwonende homoparen in Nederland wordt geschat op 47.000, 8000 meer dan op 1 januari 1995. Vooral het aantal mannelijke paren is gegroeid. Ongeveer een kwart van de paren van gelijk geslacht woont in een van de vier grote steden. Vooral Amsterdam is in trek. Hier wonen ongeveer 6000 homoparen, een op de acht in Nederland, onder mannen zelfs een op de zes.