Binnenland
Schrijnende taferelen
Een kind krijgen via draagmoederschap is omstreden. Al lang vóór de recente kwesties waarover de Kamer vandaag debatteerde, leidde het tot schrijnende taferelen. Drie voorbeelden.
Binnenlandredactie
- In 1997 gaat het Nederlandse echtpaar P. uit Hoofddorp –na tien mislukte pogingen met kunstmatige inseminatie en zes mislukte ivf-pogingen– op zoek naar een draagmoeder. Via het Engelse bemiddelingsbureau COTS komen ze in contact met een Britse vrouw, die afreist naar Nederland om zichzelf te insemineren met het zaad van wensvader P. Tijdens de zwangerschap verkoopt ze haar kind aan andere, Britse wensouders. Pogingen van het Nederlandse paar om alsnog de voogdij te krijgen, mislukken. Ook hun verzoek om bezoekrecht te krijgen, wijst de rechtbank in Londen af.
- Een Nederlandse vrouw, moeder van een 15-jarige zoon, belooft een bevriend echtpaar met instemming van haar echtgenoot een eigen kind. Kort daarop raakt ze inderdaad zwanger van haar eigen man en geven beiden hun kind, conform de gedane belofte, weg. Na vijf maanden bedenken ze zich; ze willen hun kind toch voor zichzelf houden. In een slepende rechtszaak kiezen de rechtbank Groningen en op 6 oktober 2004 het hof Leeuwarden partij voor de biologische ouders: het kind moet terug.
- Elk kind heeft in beginsel het recht op verzorging en opvoeding door de biologische ouders, aldus het hof. Bij terugkeer bij de biologische ouders dreigt voor het kind het risico op een moeizame hechtingsrelatie. Maar uitgaande van het recht op verzorging door biologische ouders en gelet op het risico van mogelijke verwerkingsproblemen als het kind bij de wensouders blijft, is terugkeer naar de biologische ouders het beste, aldus het hof.
- Een gehuwde, Nederlandse wensmoeder lijdt aan taaislijmziekte en heeft diabetes. Haar moeder biedt aan draagmoeder te zijn, maar is ouder dan 45 en moet daardoor uitwijken naar België. Daar weigeren de artsen een ivf-procedure vanwege de taaislijmziekte van de wensmoeder. In het volgende land, Italië, blijkt een verbod op eiceldonatie een struikelblok. De draagmoeder ondergaat daarop hormoonstimulatie om eigen eicellen te produceren. Uiteindelijk plaatsen artsen van een kliniek in Moskou na een ivf-behandeling in maart 2007 twee embryo’s in haar baarmoeder. Na de geboorte doet de draagmoeder afstand. Via een adoptieprocedure verwerven de wensouders het gezag.
Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl
