Ruim veertig jaar werkte hij op dezelfde school. Zo’n duizend leerlingen gaf hij les. Met gemengde gevoelens neemt Van der Goot uit het Gelderse Twello afscheid. „Een groot deel van mijn leven speelde de school een belangrijke rol. Die periode sluit je af.”Op aanraden van zijn schoonvader, ds. H. Ligtenberg, solliciteerde de Friese Van der Goot in 1969 naar een baan als onderwijzer op de Eben-Haëzerschool. „Hij preekte wel eens in Terwolde en kende de school.

Een serieuze poging om over te stappen naar een andere school, heeft de onderwijzer nooit ondernomen. „Ik overwoog wel eens een sollicitatie, maar toen ik in de kerkenraad van de gereformeerde gemeente in Terwolde-De Vecht kwam, voelde ik dat mijn taak hier lag. Van weggaan was geen sprake meer.”

De laatste jaren stond Van der Goot voornamelijk voor groep 5, 6 en 7. „Daar kan je meer van je kennis kwijt.” Ook was hij twee dagen in de week als remedial teacher aan de slag met kinderen die een leerprobleem hebben. „Door een intensieve begeleiding bouwde ik een hechte band met ze op. Je kunt ze de aandacht geven die ze nodig hebben.”

Wat voor type meester was Van der Goot? „Ik probeerde er voor de leerlingen te zijn. Helemaal. Dat betekent dat je jezelf geeft. Dat je, als het niet zo lekker loopt in de klas, toch de volgende dag weer vol goede moed begint. Als ik de chemie met de groep voelde, ging ik met plezier naar school.”

Van der Goot maakte in de afgelopen veertig jaar heel wat veranderingen in het onderwijs mee. „Vroeger was je als leerkracht het grootste gedeelte van je tijd bezig met kennisoverdracht. Nu is alles erop gericht om leerlingen zelf verantwoordelijkheid voor hun taken bij te brengen. De kinderen werken met een weektaak die ze zelf mogen inplannen. Zo’n omslag vind ik positief. Je maakt meer gebruik van de mogelijkheden van het kind.”

Ook de toenemende differentiatie bij het aanbieden van de leerstof, spreekt Van der Goot aan. „Snelle leerlingen kunnen grotendeels zelfstandig aan de slag. Daardoor heb je meer tijd om je te richten op kinderen met leerproblemen.”

De Eben-Haëzerschool groeide in veertig jaar uit van een plattelandsschool met 94 leerlingen, voornamelijk afkomstig uit de Gereformeerde Gemeenten, tot een brede reformatorische streekschool met 550 leerlingen. Toch bleef de identiteit gehandhaafd, zegt Van der Goot. „Bij onderlinge verschillen probeer ik de kernboodschap te benadrukken. Die is hetzelfde gebleven: voor gevallen zondaren is er een weg tot behoud door de Heere Jezus Christus in de weg van wedergeboorte.”

In oktober 2007 werd de school gesplitst. De helft van de leerlingen gingen naar een tweede lokatie in Apeldoorn. Van der Goot: „In verband met ruimtegebrek en de kosten die het vervoer naar Teuge met zich meebracht was dit een goede oplossing.”

Over de toekomst van het onderwijs is de leerkracht niet onverdeeld positief. „Als reformatorische scholen zitten we in een bevoorrechte positie. In tegenstelling tot andere landen kunnen we in vrijheid Gods Woord vertellen. Toch ben ik wel eens bang dat deze situatie niet zo zal blijven.

Gelukkig ligt dit niet in mensenhanden. De Heere regeert. Hij gaat door om Zijn Naam van kind tot kind voort te planten. De oprichters gaven onze school de naam Eben-Haëzer: Tot hiertoe heeft ons de Heere geholpen. Dat gold toen en ook nu.”

Na zijn pensioen is Van der Goot niet bang om achter de geraniums te belanden. „Als je een ambt bekleedt, val je niet gauw in een gat, zei een predikant laatst. Dat is waar, in de kerk is altijd werk. Daarnaast fiets ik graag, bijvoorbeeld naar de IJssel. Bij mooi weer ga ik op een bankje zitten om vogels te kijken. Heerlijk ontspannend is dat.”