Het klopt, zegt projectleider Hanneke Felten van kennis-instituut Movisie, dat de beelden steeds heftiger worden. En vergeleken met vroeger ook steeds bloter.De beelden; dat zijn onder andere de clipjes die op het scherm achter haar voorbij flitsen. Artiesten, omringd door schaars geklede vrouwen, jumpen over het podium. ”Disco Inferno”, bol van seksueel getinte toespelingen die uitmonden in een orgie, is zo’n clip.

De muziekindustrie is bijna ingestort, verklaart Felten de nietsverhullende beelden. „Het is bedenkelijk, maar platenmaatschappijen willen niet het risico lopen dat een nieuwe single flopt. Daarom kiezen ze voor veel bloot, dan weten ze zeker dat het scoort.”

Maandag vertoonde Felten de beelden op een congres over de preventie en de aanpak van seksueel geweld. Bekend is dat de omstreden tv-beelden en seksuele ontsporingen soms alles met elkaar te maken hebben; vier minderjarige Rotterdammers die in 2004 terechtstonden wegens groepsverkrachting van een minderjarig meisje noemden clips van de rapgroep Immorales als inspiratiebron.

„Daar was een duidelijk link”, erkent Felten, die zich nog niet durft uit te spreken over het effect van de seksueel getinte beelden op doorsneejongeren. In opdracht van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap doen Movisie, de Rutgers Nisso Groep en het Nederlands Jeugd Instituut een verkennend onderzoek naar wat Felten noemt „de mogelijke gevolgen van een veelheid aan sekse-stereotype, seksueel getinte beelden in de media.” Felten verwacht de resultaten van het onderzoek, een vervolg op een eerdere studie, in april.

Een aantal stukjes van de puzzel is al bekend. In 2007 toonde onderzoeker Nikken van het Nederlands Jeugd Instituut een verband aan tussen videoclips en de seksualiteitsbeleving van jongeren. Jongens die vaker dan gemiddeld naar de seksueel getinte beelden kijken, hebben meer seksuele ervaring; bij meisjes gaat bovengemiddeld kijkgedrag hand in hand met het hebben van liberale opvattingen over seksualiteit.

Spreken dergelijke onderzoeksuitkomsten geen boekdelen? Pas op, waarschuwt Felten. „We hebben het over verbanden, niet over effecten. Wat we nog niet weten is of het bekijken van deze videobeelden aan dit seksueel gedrag voorafgaat, of andersom.”

Niet toevallig brengt Movisie het onderzoek onder de aandacht tijdens een congres dat is gewijd aan de aanpak en preventie van seksueel geweld. Felten: „Het is bekend dat ouders in sommige milieus niet of nauwelijks met hun kind over seksualiteit spreken. Je kunt je voorstellen dat voor dergelijke kinderen dit soort clips de enige bron van voorlichting is.

Voor andere jongeren sluiten dergelijke beelden misschien wel aan bij de manier waarop er thuis wordt gesproken over de man-vrouwverhouding. In dat geval hebben zulke clips mogelijk een versterkend effect. Is dat zo, dan kan ik me voorstellen dat hulpverleners bij dergelijke jongeren de behoefte hebben opvattingen te corrigeren of een genuanceerder geluid te laten horen. Dan is het nuttig om deze beelden te kennen en te weten wat ze met jongeren doen.”

Dergelijke beelden gaan door een milieuzeef, zegt een van de hulpverleners in de zaal. „Of ze schade berokkenen, hangt mede af van wat jongeren op het gebied van seks van huis uit meekrijgen.”

Felten en later die middag onderzoeker Nikken, vallen de man bij. Felten: „Een warm nest waarin jongeren weerbaar worden gemaakt, is van groot belang.” Nikken: „Ouders moeten kinderen leren selectief om te gaan met media. We gaan er eigenlijk helemaal aan voorbij dat kinderen dagelijks vier, vijf uur achter een beeldscherm zitten. Dat is best veel.”