De voorzitter van de Stichting Schreeuw om Leven, Dorenbos, heeft heel wat losgemaakt met het toesturen van plastic foetussen aan journalisten en politici. Elke zichzelf respecterende krant heeft er wel een berichtje aan gewijd. In de Tweede Kamer is het allemaal een beetje anders gelopen dan verwacht. Dorenbos had alle 150 Kamerleden uiteraard ook zo’n klein mensje toegestuurd.Vorige week kreeg hij een telefoontje uit Den Haag of hij de foetusjes wilde ophalen of dat de postkamer ze weg mocht gooien. Ambtenaren van de Tweede Kamer vonden het voor Kamerleden te confronterend als ze een klein foetusje in hun postvak zouden vinden. Kamerleden hadden wel een berichtje gekregen dat de post van Dorenbos er was en dat ze een exemplaar konden ophalen. Slechts enkelen hebben dat gedaan, vandaar dat de postkamer nu met een doos vol pakketjes met foetussen zit. Dorenbos is „hoogst verbaasd” over de gang van zaken en wil opheldering.

De SGP-fractie in de Tweede Kamer is de evangelische actievoerder te hulp geschoten. Nadat de fractie op ambtelijk niveau om opheldering vroeg en die niet kreeg, is de kwestie aangekaart bij het hoogste bestuursorgaan van de Kamer, het presidium.

SGP-woordvoerder De Bruyne kan zijn ergernis over de gang van zaken niet onderdrukken: „Dit is een kwestie van discriminatie. Alle Kamerleden dienen alle stukken die worden toegestuurd te ontvangen.” Volgens hem komt er „van alles” binnen bij de Kamerleden en zouden „die tere zieltjes” er dan niet tegen kunnen als ze een foetusje in hun postvak zouden vinden? „Het is juist tijd dat mensen worden wakker geschud. De abortuspraktijk met zo’n 30.000 bewust afgebroken zwangerschappen per jaar is vele malen schrijnender dan de actie van Dorenbos.”

GV

Hoe win je een verkiezing? Door scherpe, goed onderbouwde antwoorden? Door dapper je nek uit te steken in kwesties die er in de samenleving toe doen? Misschien is dat heel soms de beslissende succesfactor.

Veel vaker is de snelste weg naar het Torentje/Witte Huis/Palais de l’Élysée het innemen van zo min mogelijk concrete standpunten.

Hier te lande hebben we dat bij de laatste Kamerverkiezingen duidelijk gezien. De tweestrijd CDA–PvdA werd overtuigend gewonnen door de eerste. Hoe? Door een voornamelijk defensieve campagne, door krachtige opinies te vermijden en door slim in te haken op de fouten van de ander, in dit geval PvdA-leider Bos. En dat de SP als een komeet omhoogschoot naar 25 Kamerzetels staat volgens sommige waarnemers niet los van het feit dat deze partij tijdens de campagne niemand aanviel en ook door niemand werd aangevallen.

Dat deze twee voorbeelden geen incidenten zijn, bleek vorige week duidelijk op een door de stichting Mediadebat georganiseerde bijeenkomst over de verhouding tussen media en politiek. Bestuurskundige en campagnestrateeg Kirsten Verdel, die het laatste halfjaar stafmedewerker was van Obama, kon niet ontkennen dat de nieuwe Amerikaanse president zijn overwinning tot op zekere hoogte te danken heeft aan een vage, voornamelijk op gevoel gebaseerde campagne.

Debatleider Jan Tromp, oud-Volkskrantcorrespondent in de VS, vulde die onthutsende stelling nog wat concreter in. „Obama gaf drie maanden voor zijn verkiezing met opzet geen enkele persconferentie meer. De reden was voor iedereen duidelijk. Waarom zou hij het risico nemen fouten te maken?”

AdJ

Uiteindelijk overleefde minister Van Middelkoop van Defensie –ook wel spottend mitellaminister genoemd– het spoeddebat over zijn uitspraken in de media vrij gemakkelijk. Alleen Brinkman (PVV) en Verdonk kwamen met moties van wantrouwen. Volgens beide populisten heeft de defensieminister zijn gezag bij de manschappen verloren door onhandige uitspraken over de missie in Afghanistan.

Nu is het een vaste gewoonte geworden dat de PVV om de zoveel tijd een motie van wantrouwen indient. Maar de bijval van Verdonk zette bij enkele fracties kwaad bloed.

Zo ontdekten SP-Kamerlid Van Bommel en SGP’er Van der Staaij dat een zinsnede uit de motie met een pen geschrapt was. In eerste instantie stonden daar de woorden dat Van Middelkoop zou moeten opstappen „door het spreken van onwaarheden.” Vervolgens ging een tweede versie van de motie rond met daarin de afzwakking „na onhandig gedrag.” Blijkbaar was de motie van wantrouwen al geschreven voordat de Kamer in debat ging met Van Middelkoop. Dat bleek ook het geval. Volgens Verdonk leverde zij een tweede versie van de motie aan „omdat ik Van Middelkoop in dit debat niet op leugens kon betrappen.”

D66-fractievoorzitter Pechtold nam het Verdonk kwalijk dat uitgerekend zíj het vertrouwen in de minister wilde opzeggen. „Ook tegen u bestond destijds een motie van wantrouwen, maar u weigerde gewoon om plaats te maken. Maar nu eist u dat wel van uw collega.”

Zo eindigde een motie van wantrouwen ván Verdonk in een motie van wantrouwen tégen Verdonk.

JMtH

De Tweede Kamer houdt morgen een spoeddebat over de zogeheten Europaroute, waarbij allochtonen zich tijdelijk in het buitenland vestigen om de strenge Nederlandse regels voor gezinshereniging te omzeilen. Woensdag debatteert de Tweede Kamer onder meer over het aanpakken van mensen die structureel weigeren hun zorgpremie te betalen.

„Niets menselijks is deze minister vreemd. Ook niet een uitglijder – of drie.”

D66-leider Pechtold tijdens het debat over uitspraken van minister Van Middelkoop van Defensie over de toekomstige bijdrage van Nederland aan missies in Afghanistan.