Volgens officier J. Tonino van het OM was De G. de spin in het web van een criminele organisatie. Door het overeind houden van een systeem van coderekeningen verschafte hij mensen de faciliteiten om anoniem actief te blijven in het Nederlandse financiële circuit en met geld te schuiven via bijvoorbeeld enkele effectenhuizen in Amsterdam. „Hij bood een schaamlap aan eenieder die wat te verbergen had.” De G. ging er ook jaren mee door, terwijl hij wist dat er sprake was van belastingontduiking, het wegsluizen van zwart (drugs)geld en het plegen van valsheid in geschrifte.

Tonino nam het verdachte ook kwalijk dat hij zo gemakkelijk de verantwoordelijkheid van zich afschoof. De G. handelde volgens de officier niet als vermogensbeheerder, maar was slechts een doorgeefluik, waarbij hij wist wat er gebeurde. Daarom achtte het OM hem schuldig. De fraudeofficier vond het, wijzend op een van de feiten, nogal naïef te stellen dat het over straat gaan met 900.000 euro in contanten tot normale geldtransacties kon worden gerekend.

Gezien de grote, maar moeilijk te meten schade die De G. met zijn handelen heeft veroorzaakt, kwam Tonino tot een voor fraudezaken ongebruikelijk hoge straf van drie jaar onvoorwaardelijk. Hij gaf verdachte echter een „korting” van zes maanden voor onder meer zijn hoge leeftijd (71 jaar) en zijn lichamelijke gesteldheid. Bij het laatste kon hij niet nalaten op te merken dat die toch nog wel mee leek te vallen. De G. ging in een eerdere zitting Tonino te lijf en werkte hem tegen de grond.

Clickfonds loopt al enkele jaren. De zaak begon met grootscheepse invallen bij de effectenbeurs en enkele beursfirma’s, waarvan er enkele geheel van het toneel verdwenen. Zware straffen zijn er nooit gevallen. Wel heeft de Belastingdienst volgens schattingen van Tonino intussen meer dan 45,4 miljoen euro achterhaald.