De jaren zestig van de vorige eeuw worden door Cuba gezien als het decennium waarin grote economische en sociale veranderingen elkaar snel opvolgden, inclusief de landbouwhervorming waardoor kleine boeren land kregen, wetten die de huurprijzen met de helft verlaagden, alfabetiseringscampagnes en gratis onderwijs en gezondheidszorg voor iedereen.Deze en andere radicale veranderingen die voortkwamen uit de revolutie lieten zien „dat het mogelijk is om een land op te bouwen op grond van sociale maatstaven”, zegt Pavel Vidal, een jonge econoom van het Centrum voor de Studie van de Cubaanse Economie (CEEC) van de universiteit van Havana.
De revolutie wist volgens hem in relatief korte tijd de armoede te verminderen, de toegang tot onderwijs en gezondheidszorg te verbeteren en betere kansen te creëren voor vrouwen. De jongere generaties zijn echter niet onverdeeld gelukkig met die verdiensten. „Wat heeft het voor zin om gratis te studeren als je daarna niet genoeg verdient om van de leven?” zegt Manuel, een 22-jarige student. Hij klaagt ook over het slechte openbaar vervoer en het gebrek aan vrijheid om naar het buitenland te reizen.

Sonia Benavides, een 29-jarige toneelconsulent, heeft eveneens onvervulde dromen. „Ik zou graag een eigen huis willen, een salaris waarmee ik de kosten van het levensonderhoud kan betalen en respect voor mijn recht om het land in en uit te reizen”, zegt ze. Maar, voegt ze toe, „zonder revolutie zou de kloof tussen stad en platteland en arm en rijk veel groter zijn geweest.”

Vijftig jaar geleden werd het bewind van dictator Fulgencio Batista omvergeworpen door Fidel Castro. In februari 2008 nam Raul Castro de taken over van zijn zieke broer. Bij het einde van de tweede periode van parlementaire zittingen, op 27 december, zei de 77-jarige president dat de vooruitzichten niet rooskleurig zijn. Cuba kreeg eerder te maken met drie orkanen, die voor bijna 7 miljard euro schade aanrichtten. Het bruto nationaal product (bnp) groeide in 2008 met 4,3 procent, ongeveer de helft van wat voorspeld was. De beperkte groei was een gevolg van een combinatie van factoren: het al bijna vijf decennia durende Amerikaanse embargo en een stijging van voedsel- en brandstofprijzen op de internationale markt.

„We gaan een onzeker jaar tegemoet in de wereldeconomie, die te lijden heeft onder de financiële crisis, die haar oorsprong heeft in de VS en wereldwijd voor grote problemen zorgt. Deze crisis wordt een serieuze uitdaging”, zei Castro.

Hij kondigde bezuinigingen aan op reizen van ambtenaren en het bedrijfsleven naar het buitenland en zei de „onrechtvaardige giften en excessieve subsidies” van de staat te willen terugschroeven. Castro wil onder meer de gesubsidieerde vakanties voor leiders, goed presterende werknemers en andere delen van de bevolking afschaffen. Die vakanties tegen kortingstarief kosten de overheid jaarlijks 40 miljoen euro. „De vraag is niet of degenen die van deze mogelijkheden gebruikmaakten dat wel of niet verdienden. Het gaat er ook niet om het recht om naar die centra (vakantiekolonies) te reizen te beperken. De vraag is eerder of het redelijk is dit systeem nu tegen deze hoge kosten te handhaven”, zei Castro.