De Abessijn met zijn gladde huid blaast en zet zijn staart op. Maar als Gijs Kasius de raskat oppakt, is het meteen over. „Hè m’n poesje, jij vindt het wel goed hier, toch?” Kasius (51), samen met zijn vrouw Marinka Mol (45) eigenaar van kattenhotel Dotje in Oudewater, kent zijn pappenheimers. En zij kennen hem.Het moet wel heel gek lopen als een kat het níét naar zijn zin heeft in het kattenhotel. De baasjes overladen het hotel via het gastenboek dan ook met laaiend enthousiaste reacties.

Zo’n vijftig katten zitten er op dit moment in de speciale huiskamers even buiten Oudewater. En Marinka, die twee jaar geleden met het idee voor het kattenhotel kwam, kent ze allemaal. „Tot de tachtig houd ik ze goed uit elkaar. Dit is Snip, dat is Snap. Daarboven wordt het lastig.”

Afgelopen zomer zaten er wel 160 katten bij de hoteleigenaren. En komende zomer worden dat er nog meer: Marinka en Gijs zijn bezig met een uitbreiding voor very important cats, de vic’s. Die krijgen niet alleen vloerverwarming, maar hoeven straks ook hun kattenbak niet te delen met het gewone gepeupel waar een kattenhoogheid haar neus voor optrekt. Bovendien zijn de prinsessenpoezen straks 24 uur per dag via de webcam te volgen.

„De vic-ruimtes zijn vooral voor dure raskatten bedoeld”, legt Marinka uit. „Die worden speciaal gefokt, waardoor de eigenaren extra voorzichtig zijn met hun kat. Overigens wordt in de algemene ruimte vrijwel nooit gevochten, maar ja, je weet het niet zeker.”

Vandaag wordt er in elk geval niet gevochten. Een handvol katten ligt in een van de acht huiskamers lui op de speciale plankjes, de klimtoestellen en het bankstel die exclusief voor de dieren zijn neergezet.

Merken ze dat nu echt, dat de verbouwde schuren op huiskamers lijken? Reken maar, knikt Marinka. „Katten zijn heel gevoelig voor hun omgeving. Thuis liggen ze graag op de bank, hier ook. Thuis krijgen ze graag aandacht, hier ook. Kom je daar niet aan tegemoet, dan gaan ze kattenkwaad uithalen.”

Kan de verzorging van een kat ook te ver gaan? Gijs haalt zijn schouders op. „Wie ben ik om dat te zeggen? Ik leg ze zelf ook aan het infuus als ze ziek zijn. Sommige mensen hebben ontzettend veel geld over voor hun kat. Kijk, zelf heb ik in de veehandel gezeten. Ik ben van huis uit gereformeerd, ik weet dat een mens gebruik mag maken van dieren. Maar de verzorging moet wel goed zijn.”

Bovendien hechten veel mensen heel sterk aan hun huisdier, weet de hoteleigenaar uit ervaring. „Dan zegt een vrouw als ze haar poes komt ophalen: Kom maar bij mama. Als het dan niet goed zou gaan met zo’n dier, sta ik ook met tranen in mijn ogen. Toen mijn Rottweiler dood ging, heb ik haar begraven onder de appelboom en heb ik gejankt als een kind. Sommige mensen zullen zeggen: Die vent is gek, maar zo’n dier is wél onderdeel van je gezin.”

Zo bezien is het gezin van Gijs en Marinka groot. Behalve hun kinderen uit eerdere huwelijken loopt er in huis ook een forse hond. Die kan prima opschieten met de acht eigen poezen die het stel in huis heeft. En de katten op hun beurt laten de cavia’s met rust, en ook de kippen, konijnen, agapornissen, de parkiet en zelfs de papagaai. „Nietwaar, Bobo?” richt Gijs zich tot de papagaai die zich op zijn schouder nestelt. Bobo knikt overtuigend met zijn kopje en geeft Gijs een klapzoen met zijn snavel. Vertederd haalt die zijn hand door Bobo’s veren. „Je bent mijn kindje, hè?”

Op zoek naar het verhaal achter opvallende berichtjes van het afgelopen jaar. Vandaag deel 5 in een serie.

kattenhoteldotje.nl.