Nederland biedt bedrijven hooguit zes maanden werktijdverkorting. Maar Duitsland overweegt de regeling uit te breiden naar anderhalf jaar. Dat kan concurrentienadeel veroorzaken. „Dat is een factor waar ik naar kijk, waar het bedrijfsleven ook naar kijkt”, zei Donner.
De minister wil geen vaste EU–termijn voor werktijdverkorting, zei hij woensdag bij EU–beraad. De industrie en arbeidsmarkt verschilt daarvoor te veel tussen EU–landen.Maar hij wil ook niet dat landen elkaar overtroeven met de werktijdverkorting, zoals eerder gebeurde met de garanties op spaargeld. „We moeten beseffen dat die verschillen in spaargaranties de financiële crisis in Europa nog hebben versterkt. Spaarders en bedrijven gingen met geld schuiven van het ene naar het andere land”.

In Nederland stellen ondernemersorganisaties VNO–NCW en MKB–Nederland dat Donner ruimhartiger moet zijn met werktijdverkorting. De minister heeft altijd benadrukt dat hij alleen de eerste schokgolf van de kredietcrisis bij gezonde bedrijven wil opvangen. Hij wil voorkomen dat overhaast mensen worden ontslagen, terwijl het personeel weer nodig is als straks de vraag aantrekt.

Het is volgens Donner niet de bedoeling om met langdurige steun noodzakelijke reorganisaties uit te stellen bij kwakkelende bedrijven. Daarom heeft hij strenge voorwaarden verbonden aan de steun uit de WW–fondsen. Zo moet een bedrijf de twee maanden voorafgaand aan een verzoek voor werktijdverkorting minimaal een omzetterugval van 30 procent hebben.

Tot nu toe zijn 92 aanvragen gehonoreerd om personeel tijdelijk met een WW–uitkering minder te laten werken. Er zijn 78 verzoeken afgewezen.Daarmee is nog geen tien procent van het budget voor werktijdverkorting benut.

Donner wil tot 1 januari 2009 maximaal 200 miljoen euro gebruiken uit de WW–fondsen. Dat is goed voor 20.000 voltijdsbanen, ofwel 760.000 uur. De 92 toegekende aanvragen zijn goed voor 73.429 arbeidsuren.