Ghana op weg naar nieuw tijdperk
In het West-Afrikaanse Ghana worden zondag presidentsverkiezingen gehouden. In het land met 23,5 miljoen inwoners verhuist de president niet alleen van een oud Deens slavenfort naar een spiksplinternieuw, imposant paleis, maar vanaf 2010 kan hij daar ook een stroom van olie-inkomsten tegemoetzien. Er staat veel op het spel in een land dat graag een voorbeeld wil geven aan de rest van Afrika.
De centrumlinkse jurist en ex-president John Atta Mills (64) van het Nationaal Democratisch Congres (NDC) twist om de topfunctie met de centrumrechtse ex-minister Nana Akufo-Addo (64) van de regeringspartij NPP (Nieuwe Patriottische Partij). De NPP-president John Kufuor vertrekt na twee economisch succesvolle ambtstermijnen.Voorts doen er nog vijf andere kandidaten mee. Die maken volgens waarnemers vrijwel geen kans om te worden gekozen. Ze hebben wel grote invloed, zeker wanneer een tweede ronde nodig blijkt te zijn.
De organisatie van de stembusgang, die mogelijk twee rondes zal kennen, is in handen van onafhankelijke en capabele lieden. De meeste Ghanezen menen dat ze een voorbeeld kunnen geven hoe het in Afrika ook kan na de electorale drama’s in Kenia en Zimbabwe.
Ghanezen beschouwen zich graag als voorhoede vanwege hun primeurs zoals de onafhankelijkheid in 1957. Ghana was toen het eerste zwart-Afrikaanse land dat het Britse Rijk in Afrika verliet. Het land was eerder ook een van de eerste in de regio waar Europeanen kwamen om goud en later slaven te kopen.
Het moderne Ghana geldt na een periode van militaire leiders sinds begin jaren negentig als voorbeeldig. Het geniet momenteel stabiliteit, beschikt over een onafhankelijke rechterlijke macht en kent een economische groei van circa 6 procent. Het heeft ook een relatief vrije pers en neemt deel aan tal van vredesmissies op het continent. Naar schatting een derde van de bevolking heeft toegang tot internet.
De verkiezingsstrijd is vooral spannend omdat het vooralsnog de beste tijd lijkt te worden om ”oliekust” Ghana te regeren. De voornaamste partijen, de NPP en het NDC, zijn vrijwel even groot en ontlopen elkaar ideologisch niet veel.
Maar veel Ghanezen vrezen dezelfde ellende als die de olie het zuidoosten van Nigeria heeft bezorgd: corruptie, vervuiling, anarchie en geweld. Olie kan al vanaf 2010 bijna 2,5 miljard euro per jaar in het laatje brengen.
Dat vooruitzicht zou politieke krachten zondag kunnen verleiden creatief met de verkiezingen om te gaan als het gaat om het winnen van stemmen. Fraude is nog nooit zo aantrekkelijk geweest en elke stem telt als de twee belangrijkste partijen even groot zijn.
