Verscheidene studies in de Verenigde Staten hebben uitgewezen dat er nogal wat mis is met de manier waarop potentiële verdachten aan slachtoffers worden getoond. Alleen al de uitspraak; „bring in the usual suspects” (breng de gebruikelijke verdachten binnen) zou er al voor zorgen dat iemand geneigd is hoe dan ook een van de voorgeleide personen aan te wijzen.

Onderzoek van wetenschappers van de California State University bracht vorig jaar aan het licht dat getuigen die groepen verdachten in persoon of op foto voorgeschoteld krijgen het in ongeveer de helft van de gevallen bij het verkeerde eind hadden. Een New Yorkse organisatie die zich inzet om via DNA-onderzoek de onschuld van veroordeelden aan te tonen, zegt dat zestig van de 82 personen die ze vrij heeft gekregen het slachtoffer waren geworden van foute identificatie.

Justitie en de politie voelden er tot voor kort niet veel voor de gangbare ’line up’ methode op te geven omdat er niet veel mis mee zou zijn. Gevallen van verkeerde identificatie zouden niet vaak voorkomen en anders in de meeste gevallen tijdig ontdekt worden. Lang dienende aanklagers zeggen in USA Today dat het zeker geen epidemische vormen aanneemt. Bovendien is de rest van het politieonderzoek juist bedoeld om misidentificatie uit te sluiten.

Toch neigen steeds meer aanklagers ernaar nieuwe methoden zoals het één-voor-één naar binnen sturen van verdachten te omhelzen, zo meldt USA Today. Voor het Openbaar Ministerie zijn degelijke getuigen belangrijk in de rechtszaal. Er is geen beter wapen dan iemand die zonder enige spoor van twijfel tegen de jury kan zeggen dat de gedaagde waar hij naar wijst ook de dader is. „Dit is geen zaak van alleen verdediging of aanklager maar van gerechtigheid”, aldus psycholoog Gary Wells van Iowa State University.