„Deze kennis helpt uit te stijgen boven het heden en de waan van de dag. Het behoedt mensen, meer in het bijzonder politici en journalisten, voor overschatting, overdrijving en overijling.” Dat zei Van der Vlies dinsdag in de Oude Zaal van de Tweede Kamer tijdens de presentatie van het tiende Jaarboek Parlementaire Geschiedenis, een initiatief van het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis te Nijmegen. Het jaarboek heeft als titel: ”Het feest van de democratie. Rituelen, symbolen en tradities”.Van der Vlies betoogde dat het geklaag over de Tweede Kamer van alle tijden is. Hij citeerde uit het boek ”Het Nederlandsche parlement” uit 1913 van D. Hans, destijds Haags redacteur van De Telegraaf. Die memoreert dat debatten toen saai waren, dat de publieke belangstelling tijdens debatten gering was, dat de opkomst bij verkiezingen best beter kon, dat de wetgeving traag tot stand kwam, dat de parlementaire omgangsvormen verruwden en dat er veel moties en amendementen werden ingediend.

Deze feiten onderstrepen volgens Van der Vlies dat „zó er al nieuws onder de zon is, dat dikwijls óúd nieuws is.”

Kamervoorzitter Verbeet, die ook het woord voerde tijdens de presentatie van het jaarboek, bepleitte meer emotie en „misschien zelfs een beetje theater” in het debat in het parlement. De Nederlandse parlementaire traditie kenmerkt zich door een grote mate van grote zakelijkheid met weinig spannende debatten en liefst geen emoties. Verbeet zou willen dat daar verandering in kwam.

De Kamervoorzitter erkende dat de toename van het aantal spoeddebatten niet heeft geleid tot verkleining van de kloof tussen burgers en politiek. Een commissie vanuit de Tweede Kamer is bezig om de werkwijze van de Kamer onder de loep te nemen. Daarbij wordt ook kritisch gekeken naar het fenomeen spoeddebatten. Vroeger was voor het houden van een spoeddebat een Kamermeerderheid nodig, sinds enkele jaren vindt er al een spoeddebat plaats als dertig leden dat wensen.