Zijn beslissing lijkt bedoeld om de Iraanse justitie uit te dagen, die uit verschillende hoeken zwaar bekritiseerd is vanwege het doodvonnis. „Ik had moeten sterven toen ik mijn been verloor terwijl ik mijn vaderland verdedigde (tijdens de oorlog tegen Irak), maar ik heb nog twintig jaar geleefd”, schreef Hashem Aghajari in een brief aan zijn advocaat. „Als het doodvonnis terecht is, laat ze het dan uitvoeren, als het onterecht is, dan moet justitie aan haar tekortkomingen werken.”

Het doodvonnis van de hoogleraar geschiedenis, dat vorige week werd uitgesproken, is zeer omstreden en heeft conservatieve moslims en hervormingsgezinde Iraniërs tegenover elkaar geplaatst. Duizenden studenten gingen de afgelopen dagen in Teheran de straat op om te protesteren tegen het rechterlijk besluit. Ook de progressieve president Mohammad Khatami keerde zich tegen het oordeel, dat volgens hem nooit had moeten worden geveld. Hij riep ertoe op de zaak op zo’n manier op te lossen dat problemen in het land worden voorkomen. Het hoofd van het conservatieve Iraanse rechtssysteem, ayatollah Mahmoud Hashemi Shahroudi, bestempelde de kritiek op het vonnis daarentegen als „onwetendheid.”

Shahroudi wijst erop dat het beledigen van de religie en de onfeilbare profeet en „het afvallen van schitterende islamitische beginselen” niet kan worden verdedigd als vrijheid van meningsuiting. „Aghajari is erger dan Karl Marx, omdat hij godsdienst niet slechts voorstelt als opium voor het volk, maar tevens als opium voor de gezagsdragers.”

De rechterlijke macht stelt in een verklaring dat „het justitiële apparaat, op grond van de onafhankelijkheid van rechters en de rechterlijke macht, nooit zal toegeven aan misbaar en geschreeuw” en dat ze „alle procedures in deze zaak als legaal en vrij van dwalingen beschouwt.”

In juni had Aghajari in een publieke toespraak in de westelijke stad Hamedan gezegd dat de komende generaties Iraniërs hun eigen interpretatie aan de islam zouden moeten kunnen geven. Hij bekritiseerde daarbij de gevestigde geestelijke leiding, die vasthoudt aan oude interpretaties van het geloof.