Volgens de predikant is het „gelukkig heel helder” in de nota dat de kerk „principieel een tweede doop blijft verwerpen. De onherhaalbaarheid van de kinderdoop staat buiten kijf, al wordt aan zijn unieke karakter nog steeds afbreuk gedaan door de kerkordelijke mogelijkheid van het zegenen van kinderen.”Volgens ds. Mensink legt het rapport „terecht” de vinger bij de devaluatie van de kinderdoop. Met instemming citeert hij uit het rapport: „De doop is geen familiefeest, maar strikt genomen eerder een onteigening van jezelf en je familie, waarin wordt uitgedrukt dat het kind in de eerste plaats toebehoort aan Jezus Christus en niet aan de ouders of de familie.”

Toch kiest het rapport er, volgens ds. Mensink, „weifelend” voor om een vorm van doopbevestiging mogelijk te maken. Volgens hem worden op deze manier echter een aantal wezenlijke stappen overgeslagen. Zo ontbreekt een Bijbels-theologische onderbouwing van een bevestigingsritueel. Ook schrijft hij niet onder de indruk te zijn van wat „men verlangt.” „Zijn in de loop der jaren niet al veel te veel dingen ingevoerd, „omdat er behoefte aan was”? En is de kerk daar nu echt mee gezegend geworden? Moeten ook emoties en verlangens niet getoetst worden? Want: de oprechtheid van een verlangen staat niet bij voorbaat garant voor de wettigheid ervan.”

De predikant vraagt aandacht voor de prediking in de doopdienst. „Het gaat in een doopdienst niet om een gezin of een dopeling - het gaat om het verzegelde heil voor de gehele gemeente. De prediking is daarom ook een oproep aan alle gedoopten om het verbond van de Heere in te willigen en te beantwoorden.”

Daarnaast zijn vruchten van bekering volgens hem een Bijbelse doopbevestiging. „Laten we elkaar oproepen tot díé doopbevestiging, waarbij het accent voluit op het werk van God blijft liggen.”

Ds. Mensink schrijft dat hij in het rapport „pijnlijk” de verwijzing naar het heilig avondmaal mist als dé doopbevestiging. „Onbegrijpelijk dat nergens in rapport of commissie een verband is gelegd met het heilig avondmaal. De catechismus noemt doop en avondmaal in één adem als door God gegeven middelen tot versterking en bevestiging (!) van ons geloof. In het avondmaalsformulier lezen wij zelfs dat Christus Zijn avondmaal heeft ingesteld „opdat wij vast zouden geloven, tot dit genadeverbond te behoren.” Is het niet voluit Bijbels én gereformeerd om de avondmaalsgang als dé doopbevestiging te zien? Wie zijn doop leert verstaan, krijgt zicht op de avondmaalstafel.”

Over het feit dat het rapport in de marge een pleidooi voert voor de doop door onderdompeling in plaats van besprenkeling schrijft de predikant dat daarover „bijbels gezien” de messen niet geslepen hoeven te worden. „Praktisch gezien vraagt dit wel enige doordenking en gewenning. Vooralsnog onderstreep ik de aanbeveling om ook bij het besprenkelen royaal te zijn met het doopwater. Laat een kind maar goed nat worden. Als teken en zegel van royale, overvloedige genade én als teken dat de Heere recht heeft op ons hele leven in een radicale maar ook dagelijkse bekering.”

De generale synode van de Protestantse Kerk houdt vrijdag een eerste, verkennende bespreking over doop en doopvernieuwing. Het thema werd vooral door gemeenten uit de kring van het Evangelisch Werkverband op de agenda geplaatst. Gemeenteleden die op een bepaalde manier een bevestiging willen van hun kinderdoop, wijken nu vaak uit naar evangelische gemeenten waar herdoop plaatsvindt. De bespreking in de synode moet op termijn leiden tot een definitieve nota over doop en doopvernieuwing.