Het was een van de stellingen die dr. J. B. K. Lanser zaterdag lanceerde op de jeugdwerkdag 2002, belegd door de Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten. „Er bestaat in onze maatschappij een grote kloof tussen de leeftijd waarop mensen geslachtsrijp zijn en de leeftijd waarop zij kunnen of willen trouwen”, zei hij. „Je hoort kerkelijke jonge stellen nogal eens zeggen: „We zijn er echt aan toe, hebben al drieënhalf jaar verkering; maar…” En dan volgt er iets over de opleiding die nog zo lang duurt, of over de huizenprijzen die zo hoog liggen.

Hier ligt echter een geweldige spanning”, aldus de kinder- en jeugdpsycholoog, „en een oorzaak van vooruitgrijpen op het huwelijk en psychische conflicten.” Ik denk, zei hij, „dat het aspect van de seksuele nood tot nu toe onderbelicht is gebleven. Zou de christelijke gemeente hierin geen taak hebben? De bijbelse lijn is helder. „Indien zij zich niet kunnen onthouden, dat zij trouwen; want het is beter te trouwen dan te branden”, zegt Paulus in 1 Korinthe 7. En dan heb ik niet meteen een oplossing, maar zouden we hierover toch niet eens met elkaar moeten nadenken? In het verleden is bijvoorbeeld even sprake geweest van een refobank.”

„Maar”, merkte een wat oudere aanwezige op, „hebben we als ouders ook niet de taak onze kinderen wat af te remmen en te zeggen dat ze niet te hard van stapel moeten lopen?”

Dat is herkenbare taal, zei forumleider J. H. Mauritz. „Toch wil ik wel eens weten in hoeverre de zaal het met de suggestie van de heer Lanser eens is.” Zo’n 200 paar handen gingen de lucht in.

Helemaal tevreden was Lanser nog niet. Prikkelend: „Wie durft het als stel aan om naar de wederzijdse ouders of de kerkenraad te stappen en te zeggen: Help ons, we houden het niet meer”?”

Ik ben het aan de ene kant met Lanser eens, zei diens medeforumlid G. J. Groeneveld. „Aan de andere kant: welke eisen stellen we? Vaak liggen die erg hoog. Een dure bruiloft, een groot huis. Zou dát ook niet wat minder kunnen?”

Moeten we in deze zaken niet meer op God vertrouwen? vroeg een aanwezige zich af. „We mogen van Hem toch verwachten dat als we leven volgens de bijbelse richtlijnen, als we biddend onze weg zoeken, Hij ons zal helpen?”

De forumdiscussie markeerde het slot van de JBGG-bijeenkomst in Rotterdam, die gewijd was aan het thema ”Spannend jong zijn. Over vriendschap, verkering, liefde en seksualiteit”. Andere ingrediënten waren onder meer een lezing van dr. Lanser, getiteld ”Er is echt iets aan de hand!”, en een ’speakerscorner’, waarin G. J. Groeneveld en drs. P. M. Wagenaar nadachten over achtereenvolgens Marieke, die al vijf maanden verkering had en nu met haar vriend naar bed ging; en Chris, die zich, na een lange periode misbruikt te zijn door een man, steeds meer ging afvragen of hij homo was.

Een powerpointpresentatie schetste een beeld van de hedendaagse samenleving. Op hun tocht naar en door Utrecht komen Corrie, Pieter, Anette en Bas in aanraking met weinig verhullende reclames, uitdagende lingerie, dvd’s, populaire jongerenbladen, condooms en de rosse buurt. Conclusies: „De lichaamscultuur neemt bezit van iedereen. De gemiddelde leeftijd waarop mensen voor de eerste keer gemeenschap hebben, ligt dichter bij de 10 dan bij de 20 jaar. Zeg nee tegen de verleidingen.”

Die verleidingen zijn overal, had directeur Mauritz in zijn openingswoord gezegd. „De satan spant samen met de zondige begeerten in ons eigen hart. Het antwoord van Jozef is een gevleugeld woord geworden: „Zou ik zulk een groot kwaad doen en zondigen tegen God?” Deze knappe Joodse jongen had een geheim. Het is het geheim van allen die de Heere vrezen. Ben jij al ánders jong geworden?”