Op dit moment wonen er naar schatting nog slechts 5000 christenen onder de Arabieren in Israël, en dit zijn vooral naamchristenen. Ze ruziën over politieke kwesties, over moslims en over Israël. Veel Arabieren, en met name de christenen onder hen, zijn uit Israël vertrokken en wonen nu in het Westen. „De situatie is zeer complex”, aldus Majdi.

Hij komt uit een christelijke familie in de buurt van Rammalah. Na een turbulent drugsleven kwam het tot een ommekeer in zijn leven. Nu is hij prediker in de oude stad van Jeruzalem. Zijn ’gemeente’ telt veel Arabieren, vooral jonge mensen die aan de drugs zijn. „Ik schat dat 22 procent van de jongvolwassenen onder de Arabieren drugs gebruikt. En dit percentage groeit per jaar. In mijn ogen heeft dat alles te maken met de huidige uitzichtloze situatie.”

Op een wonderlijke wijze, zegt Majdi, „ben ik tot het geloof gekomen. Vanaf dat moment kwam ik in aanraking met gelovigen onder de Joden en de heidenen. Door jarenlange studie ging ik steeds meer inzien dat de Heere God een aparte weg gaat met het volk Israël. Steeds meer begon ik Israël te beschouwen als een bijzonder volk.”

Majdi voelt zich, zoals veel andere christen-Arabieren, klem zitten tussen verschillende werelden. Die maken zijn leven bijzonder gecompliceerd. Zijn christelijke volksgenoten accepteren hem niet vanwege zijn liefde voor het volk Israël; Israël zelf houdt hem sterk in de gaten en de Arabische en Palestijnse moslimbevolking verafschuwt hem vanwege zijn liefde voor Israël en zijn christen-zijn.

In deze moeilijke tijden brengt Majdi veel voedsel en medicijnen naar christelijke families in zijn geboorteplaats. Onlangs ontdekten de autoriteiten dit echter en ontzegden zij hem de toegang. Toch ontstond er in Jeruzalem, mede door zijn arbeid, een groep van zestig jongeren die gezamenlijk het Evangelie bestuderen.

Als Arafat sterft of wordt afgezet, zal de strijd in Israël nog veel heviger worden, denkt Majdi. „Er zijn zeven belangrijke Palestijnse organisaties. Die gaan dan onderling strijden, maar vooral zullen ze in daden en acties, gericht op de Israëli’s, ieder afzonderlijk hun macht willen laten zien, om zo aan te tonen dat ze de ware ’troonopvolgers’ zijn van Arafat. Het bloed zal vloeien in de straten van de bezette gebieden en die van Jeruzalem. Op dit ogenblik wordt Arafat door Israël gedoogd omdat hij de situatie nog enigszins binnen de proporties houdt en hij min of meer wordt geaccepteerd als de leider van de Palestijnen.”

De strijd om Jeruzalem zal alleen maar toenemen, verwacht Majdi. „De strijd tussen Israël en Ismaël zal zich intensiveren. Een keuze voor wie je bent, wordt steeds meer afgedwongen, ook in het Westen. Er is maar één oplossing voor dit conflict, en dat is de prediking van het Evangelie van de Heere Jezus.”

Hijzelf is inmiddels zover gekomen dat hij, als Arabier, de sabbat houdt. Het geeft zijn verbondenheid met het volk Israël aan, maar tegelijk zijn isolement.

Dat veel Nederlandse christenen de keuze voor Israël hebben gemaakt, vindt hij „begrijpelijk en te prijzen.” Maar, zegt hij er meteen bij: „Er zijn veel christenen die voor Israël kiezen. Maar het is voor mij onbegrijpelijk waarom er geen christenen voor de Arabieren of Palestijnen zijn! De kerk zou toch moeten inzien dat ook deze bevolkingsgroepen verlossing en vrede nodig hebben? Het kan toch niet zo zijn dat christenen of christelijke organisaties er voor een bepaalde groep mensen zijn en anderen verafschuwen? Dat doet God ook niet. Israël is speciaal en gekozen, maar niet beter.”