Aanbiddelijk was de weg van Gods voorzienigheid omtrent zijn oude volk, na een langdurige verdrukking in het land van Egypte. Hij bezocht het eindelijk met Zijn heil. Bij de verlossing van Zijn volk heeft de Heere de Egyptenaren door vele geduchte tekenen en wonderen gestraft, maar zijn volk Israël met moedgeving vertroost.Daaronder was ook de driedaagse duisternis bij de Egyptenaren, en het heldere daglicht bij de kinderen Israëls. Dat was niet alleen maar een wonderstuk van de goddelijke mogendheid, die de regelmaat van dag en nacht voor een tijd deed ophouden, zodat het ene volk in een tastbare duisternis werd gedompeld en het andere met een heugelijk licht werd bezocht. Deze duisternis was een voorschets van die grote duisternis van Gods rechtvaardige oordelen en plagen, die Hij eens over het geestelijke Egypte zou uitgieten. Israël zag na alle druk en tegenspoed zijn verlossing aanbreken. Daarvan werd het door dat grote licht dat in zijn woningen scheen en de duisternis die dag en nacht op zijn vijanden lag, ten volle verzekerd.

Zo zal eens bij de rechtvaardigen, na hun langdurige worsteling, het licht van troost opgaan in de duisternis. Hun gerechtigheid zal dan doorbreken als een glans en hun heil als een fakkel die brandt, terwijl de goddelozen zullen zwijgen in zwarte duisternis.

Wilhelmus Themmen, predikant te Arnhem (Vaste Troostgronden der Heiligen, 1750)