Naast het toewensen of constateren van ongeneselijke ziekten zijn de andere krachttermen, de krenkende scheldwoorden en stopwoorden als ”shit” te noemen als verbale gewoonten die niet vrolijk stemmen. De taal verslonst. De ergste vorm is het misbruik van Gods Naam. „De vreemdste gewoonte van de Nederlanders is het vloeken”, zei de Spanjaard J. Fonfría afgelopen zomer in deze krant. „Dat ervaar ik als een schop tegen mijn been. Hier tegenover mijn flat zijn ze bezig de vuilcontainers onder de grond te stoppen. Zo wordt in Nederland veel kwaad gerelativeerd, alsof het geen kwaad is.”

In Ede mislukte een maand geleden een poging om een vloekverbod in de algemene plaatselijke verordening opgenomen te krijgen, maar in Reimerswaal kreeg dat voorstel vorige week een ruime meerderheid.

De Bond tegen het vloeken dient regelmatig klachten in tegen af te keuren taalgebruik in onder meer reclame, radio- en tv-programma’s en boek- en krantenteksten. Dergelijke klachten blijken van tijd tot tijd ook effect te hebben. Eind vorig jaar riep de bond zijn donateurs op vaker te reageren op vloeken in de media. De donateurs zijn ook ingeschakeld bij een posteractie.

Veel werk heeft ook de scholenwerker die de bond in dienst heeft genomen. Tal van scholen hebben de afgelopen anderhalf jaar een beroep op hem gedaan. Geen overbodig werk: drie van de vier Nederlandse jongeren vloeken wel eens, en ook de helft van de christenjongeren maakt zich er schuldig aan, zo blijkt uit onderzoek. Grof taalgebruik dient voor hen vaak om zich te profileren of bij de groep te horen.

Bij onderzoek van de Bond tegen het vloeken naar het Kinderboekenweekgeschenk en de bekroonde kinderboeken van dit jaar kregen de meeste boeken een positieve beoordeling, maar moest een van de winnaars van de gouden griffel gekapitteld worden omdat de hoofdpersoon in zijn boek bijzonder grof in de mond bleek te zijn. En dat terwijl uit NIPO-onderzoek is gebleken dat 97 procent van de ouders er bij de opvoeding van hun kinderen op let dat ze niet vloeken.