God heeft de mens recht gemaakt. Over dat recht laat Hij zich niet onbetuigd. Niet alleen door Zijn Woord, maar ook door Zijn werken en door het getuigenis van de consciëntie in die mensen die Zijn woord niet hebben. Ja, zelfs de blinde heidenen hebben het recht van God gezien en geweten dat diegenen die God niet dienen, maar kwaad doen, des doods waardig zijn. Dat leert de apostel in Romeinen 1:32. Daarom kan de mens niets dan kwalijk bidden. Dat is zijn zonde, maar ondertussen is het Gods eis en de schuldige plicht van de mens om wel te bidden.Maar, zal men zeggen, is het dan niet beter dat de goddeloze het bidden nalaat, totdat de Heere zich over hem ontfermd en hem genade geeft om in waarheid te bidden? Ik zeg u: neen! Men mag immers nooit een kwaad doen, om enig goed daardoor te werken. Het bidden nalaten is een zonde, ja een gruwelijke zonde. Niemand kan met recht vertrouwen enige genade en zegen van God verwachten, zolang hij verzuimt en nalaat de middelen die God verordineerd heeft.

Het gebed is een middel om de mens alle goed en genade te geven. Terwijl een onbekeerd mens bidt, is de Heere vrij hem genade en vergeving van zonde te schenken. Dat zien we in de stokbewaarder. Terwijl hij zijn zwaard trekt om zich zelf te doden, komt de Heere en schenkt hem genade.

Franciscus de Wael, predikant te ’s-Hertogenbosch (Practijcke des Ghebedts, 1662)