De afgemeerde woonarken langs de Rosandepolder -ooit ontstaan door een zandafgraving voor een steenfabriek in de buurt- in Arnhem vormen met elkaar een soort dorp, zegt Jansen. „Iedereen kent elkaar, iedereen helpt elkaar als er problemen zijn en er is een sterke sociale controle. Anderzijds laten we elkaar in alle dingen vrij.”De Arnhemmer, eigenaar van een teken- en ontwerpbureau voor aluminiumgevelbouw, woont samen met zijn vriendin Joyce (22) op een woonboot van 20 bij 10 meter, met een woonoppervlak van 150 vierkante meter. Zowel aan de voor- als aan de achterkant van het schip ligt een brede veranda op het water.

De voorkeur voor woonboten kreeg Jansen met de paplepel ingegoten. „Mijn ouders trokken in een woonark vanwege de woningnood op de wal. Ik ben erop geboren en getogen. Toen ik bijna dertig was, heb ik zelf aan de Rosandepolder een arkje gekocht dat zo ongeveer op instorten stond. Daarin kon ik me voorlopig redden. De bouwval heb ik voor een symbolisch bedrag van 1 euro aan een vriend verkocht. Hij is ermee naar Friesland getrokken.” Lachend: „Intussen is het ding gezonken.”

In 2004 begon Jansen met de ontwikkeling van zijn huidige woonark. „Compleet eigen ontwerp”, zegt hij niet zonder trots. „De hele buitenkant is gebaseerd op aluminium en dus onderhoudsvrij. Doordat ik het aluminiumwereldje ken, kon ik aan betaalbaar materiaal komen. Mijn vader en mijn broer hebben geholpen bij de bouw.”

Afgewerkt tot in de finesses is de woonark van de Arnhemmer niet. Binnen ontbreekt hier en daar een lampje of een plankje. Buiten wachten de aluminium raamstijlen nog op een kunststof deklaag. „Niet erg”, oordeelt Jansen. „Kan Joyce zich nog een beetje met de inrichting bemoeien”, zegt hij met een knipoog naar zijn vriendin. „Als het in mei maar klaar is, want dan hopen we te gaan trouwen.”

Wonen op het water heeft alleen voordelen, als het aan Jansen ligt. „Het biedt vrijheid en rust. Als ik ’s avonds uit mijn werk kom met een hoofd vol stress, vind ik het heerlijk om zo vanuit de woonkamer met mijn rubberbootje met buitenboordmotor de Rijn op te varen. Even gek doen of gewoon heel rustig. De gedachten verzetten, heerlijk is dat. Of ik ga bij mooi weer het water in. Zwembroek aan en duiken maar, zo vanaf het terras.”

De vraag werpt zich op wat de kwaliteit is van het zwemwater. „Dat is dik in orde”, stelt Jansen. „Men controleert het water hier elk jaar.” Maar woonboten zijn toch niet altijd aangesloten op de riolering? „We verwachten binnenkort een aansluiting te krijgen op het rioolstelsel. Tot die tijd gaat het hele goedje van douche, vaatwasser en toilet gewoon het oppervlaktewater in”, geeft Jansen toe. „Maar zolang ik hier woon, heb ik nooit iets onsmakelijks voorbij zien drijven.”

Dit is het negende deel in een serie portretten van Nederlanders die Jansen heten.