Bij restaurant De Mof is alles nog in diepe rust. Geen koffie dus aan het begin van deze etappe. De naam van het etablissement is overigens geen sneer richting de Duitse bezetter, maar een heenwijzing naar de seizoensarbeiders die al rond 1600 vanuit Duitsland hier passeerden.Een eind verderop zijn de sporen van oorlog daarentegen nog duidelijk zichtbaar, als de weg de Grebbelinie kruist. Een halfverzakte kazemat torent boven het Valleikanaal uit, als een versteende getuige van felle gevechten.

Bij theehuis Mon-Chouette, pal naast de liniedijk, vermelden bordjes tal van fietsroutes. De sticker van de Koninklijke Weg ontbreekt echter. Verder dan maar, over het Jaagpad langs het kanaal. Na een kort uitstapje langs de fraaie natuur aan het water voert de route al snel weer terug naar de Leusbroekerweg.

Vandaar is het beeld eentonig: kilometerslang wisselen weilanden, boerderijen en kleine bosschages elkaar af. Boeren op ronkende tractoren zijn druk in de weer het pasgemaaide gras te schudden. Een vrachtwagen van destructiebedrijf Rendac raast voorbij. De warm-muffe geur van kadavers vervaagt maar langzaam.

Het is jammer dat de route bijna uitsluitend over geasfalteerde landwegen voert en niet deels langs de hier lopende Klompenpaden. Die bieden de wandelaar ongetwijfeld meer variatie.

Na ruim 7 kilometer doemt buurtschap De Glind op uit de weilanden. „Waar jeugd en toekomst telt”, vermeldt een bord aan de rand van de bebouwde kom. Wie wat beter kijkt, begrijpt dat credo. In het dorp huizen tal van instellingen die zich bezighouden met jeugdzorg.

Op het trapveldje tegenover de dorpskerk speelt de tweeling Chaïd en Sofian (16) een potje voetbal met vriend Danny (14). Ze zitten niet in een opvanghuis, maar wonen hier. „We hebben wel regelmatig contact met de jongeren die hier komen”, zegt Danny.

Vanuit de kleine buurtschap slingert de Postweg door het buitengebied richting Barneveld. Het brede fietspad ernaast zal voor de wielrenners die in hun felle pakjes voorbijschieten vast een uitdaging zijn; voor wandelaars is het louter zwoegen. Er lijkt geen einde aan te komen aan deze bijna 16 kilometer durende etappe.

Over de Narcissenstraat gaat het dan eindelijk Barneveld in. Op het Torenplein even uitrusten aan de voeten van Jan van Schaffelaar. Van zwetende wandelaars heeft de koene Kabeljauw geen weet. Zelf koos hij voor een wat minder koninklijke weg door pardoes van de Barneveldse toren af te springen.

Kasteel De Schaffelaar geeft de route op het einde gelukkig nog een beetje koninklijk elan. Het park rondom het landhuis is een oase van rust. Een vorstelijke lunch bij de naastgelegen Oranjerie zit er helaas niet in; de uitspanning zit dicht vanwege de vakantie.

Redacteuren lopen in elf etappes de Koninklijke Weg van Den Haag naar Apeldoorn. Vandaag de negende etappe: van Leusden-Zuid naar Barneveld.

Jeugddorp De Glind

Het vroegere kasteel De Glinthorst was al een vrijplaats tussen het protestantse Gelderland en het rooms katholieke Utrecht. En nog steeds heeft de buurtschap, een van de negen dorpen van de gemeente Barneveld, een soortgelijke functie. Met circa 25 gezinshuizen en een aantal bijzondere woonvormen biedt De Glind een plek aan kinderen en jongeren die niet thuis kunnen wonen. Daarbij gaat het om probleemjongeren, maar ook om licht verstandelijk gehandicapte kinderen, alleenstaande minderjarige asielzoekers en autistische kinderen. Veel gebouwen in De Glind zijn eigendom van de protestantse Rudolphstichting. De stichting bouwde onder andere een kinderhospice, een zorgboerderij en een woonvoorziening voor meervoudig gehandicapte kinderen. Om de jeugd vertier te bieden zijn in het dorp ook een kinderboerderij, een manage en een zwembad gevestigd.