Huis ter Heide, een klein dorp aan de rand van Zeist, is vandaag het startpunt van de etappe. Tot 1980 stond in Huis ter Heide een school voor blinden en slechtzienden, waarvan prinses Christina een van de leerlingen was. De prinses werd geboren met een oogziekte, doordat haar moeder tijdens de zwangerschap besmet was met rodehond.Het dorp is op z’n zachtst gezegd niet onbemiddeld, blijkt uit de aanwezigheid van kapitale villa’s en monumentale herenhuizen. Het nabijgelegen Zeist staat bekend om zijn eeuwenoude koninklijke slot. Helaas blijft het tijdens de wandeling buiten beeld. De enige bezienswaardigheid langs de route is een grote Connexxiongarage, waar bussen af en aan rijden.

Op een blauw bankje in het bos genieten twee vrouwen van de zon. Hun kwijlende hond heeft verkoeling gevonden onder de staart van twee grote stenen vogels. „Hij heeft net hard gerend. We laten hem hier even uitrusten”, verklaart een van hen.

Op het toepasselijke Boshijgerslaantje verdrijft een fietsende schoolklas de wandelaars van het pad. Een schoolmoeder moedigt de achterblijvende leerlingen aan: „Kom op, doorfietsen! Zo komen we bijna niet vooruit.”

Na een uur komen de eerste wandelende tegenliggers in zicht. Het oudere echtpaar De Rooij uit Zeist heeft nog nooit van de Koninklijke Weg gehoord. „We wonen in de buurt en wandelen hier regelmatig. Als je wat ouder wordt, moet je in beweging blijven, hè?”

Bij het wielrijdersmonument, opgericht door de rijwielpadvereniging van Utrecht en omstreken, is een schoolklas de weg kwijt. De leerlingen, gekleed in oranje hesjes, hebben er weinig moeite mee. „Laten we naar Woudenberg gaan, daar is een lekker restaurant, meester!” roept de een. „Biertje”, brult een ander erdoorheen. Behulpzame fietsers wijzen de geplaagde leerkracht de weg.

Langs de N224 is het gedaan met de rust. Auto’s razen voorbij. Een paar kilometer lang is het benzinedampen happen. Gelukkig biedt de Trekerweg hierna kalmte, ruimte en veel groen. In de berm staat klokjesgentiaan in bloei. Langs de pasgemaaide bermen pronkt akkerdistel.

Een oud klinkerpad leidt de wandelaar langs het fameuze landgoed Den Treek in Leusden, dat in het bezit is van de nazaten van de liberale politicus Willem de Beaufort. Eind negentiende eeuw was hij een verklaard tegenstander van Abraham Kuyper, de voorman van de confessionelen.

Een smal slingerpad is het meest mysterieuze stuk van de etappe. Oude knoestige bomen zorgen voor een groene overkapping. Na een paar minuten staat de wandelaar in een weids natuurgebied. Een tapijt van koren, gras en mais strekt zich voor hem uit. Alleen de hoge roep van zangvogels doorbreekt de stilte.

Helaas duurt de betovering maar kort. De N226 komt in zicht. Na nog eens 2960 meter asfalt is bij restaurant De Mof in Leusden eindelijk de finish van de etappe. Met een blaar en een zucht van vermoeidheid eindigt het middagje wandelen in de bus. Terug naar het beginpunt.