Het wandelgezelschap bestaat uit een gezin met drie jonge kinderen, waarvan één nog in de wandelwagen, en Peter Regterschot (23). Hij is meervoudig gehandicapt en zit in een rolstoel, die vanwege de omvang is voorzien van elektrische duwondersteuning. Dat blijkt bij de brug over het Amsterdam-Rijnkanaal, aan het begin van de route, geen overbodige luxe. Het talud van de oeververbinding is zeker 10 meter hoog. Voordeel: de twee oudste kinderen roetsjen in volle vaart op hun meegebrachte stepjes naar beneden.Eenmaal over de brug komen de twijfels over de route. De aanwijsstickers op lantaarnpalen en verkeersborden zijn voor verschillende uitleg vatbaar. Hier wreekt zich de voorbereiding: zonder wandelgids op pad gaan is niet verstandig. Het afwijken van de route wordt echter beloond. Daardoor komt kasteel Bolenstein in zicht. Het fraaie slot staat langs de Vecht, aan de rand van het oude dorp.

Wandelgids
Enkele honderden meters verder wordt de route weer opgepikt, al blijkt het later opnieuw fout te gaan. Nu eerst op zoek naar de VVV, om de wandelgids te bemachtigen. Helaas, toeristen in Maarssen moeten het al enkele jaren zonder die voorziening doen, weet de caissière bij boekhandel Bruna. En ook zij verkoopt de gids niet. Dan maar op het gevoel verder. Het traject is de dag ervoor immers via Google Earth uitgeplozen. Gelukkig is de volgende sticker vlot gevonden.

Al snel is Maarssen gepasseerd. Via een tunnel gaat het onder de drukke N230 door, de noordelijke ringweg van Utrecht. Een van de kinderen komt onzacht in aanraking met het asfalt als hij naar beneden racet. Hoewel de bebouwing van Utrecht op enkele honderden meters afstand ligt, ontvouwt zich eenmaal uit de tunnel een fraai polderpanorama. Een weids landschap, met twee fraaie watermolens.

Lopend langs één van de eerste buitenstedelijke begraafplaatsen van Nederland, in de 18e eeuw gesticht aan de Groeneweg, komt Slot Zuylen in zicht. Langs de weg plukken twee mannen vroegrijpe pruimen van een boom. Een muskusrattenbestrijder bergt zijn spullen op in een bestelwagen. De vangst van vandaag? Eén rat. Het dier is op het land achtergebleven. „Binnen een paar dagen eten de kraaien zo’n beest op.”

Slot Zuylen is het onbetwiste hoogtepunt van deze etappe. Een lommerrijk laantje leidt naar het fraaie poortgebouw bij het kasteel. De robuuste muren van het slot imponeren. Na een koffiepauze, waarin de kinderen zich met het aanwezige foldermateriaal een beeld moeten vormen van wat het kasteel biedt, gaat het verder richting Utrecht. Al snel volgt de route een oud jaagpad langs de Vecht. De paarden van de trekschuit liepen hierover op weg van Utrecht naar Amsterdam. Een plaquette bij een draaipaal, waarlangs het touw van de schuit werd geleid om makkelijker door een bocht in de rivier te gaan, herinnert hieraan.

Accu
Om 16.00 uur is Fort aan de Klop bereikt. De accu van de rolstoel blijkt nagenoeg leeg. En ook voor de kinderen is het na zo’n 7 kilometer lopen mooi geweest. Het laatste deel van de route, naar Groenekan, moet maar wachten. Een halfuur later blijkt dat geen verkeerde keus: de eerste regendruppels vallen. Met een taxi terug naar Maarssen om de rolstoelbus te halen, daarmee terug naar het fort en inpakken en wegwezen. Het is 17.00 uur; het was een welbestede dag.

Niet zonder hindernissen
Onderweg door Maarssen blijkt dat compromissen hier en daar nodig zijn als je een wandelroute geheel rolstoelgeschikt moet maken.Bepaalde gedeelten van het traject gaan over de openbare weg. De stoep van de Diependaalsedijk staat op deze woensdagmorgen in juli vol met vuilcontainers. En ook een steiger voor een woning ontbreekt niet. Twee schilders kijken vragend als ze de rolstoel en wandelwagen zien opdoemen. Even de steiger verplaatsen is er echter niet bij.

Bij de Oude Maarsseveensevaart, aan de rand van het Utrechtse dorp, is het een heel gedoe om de zware rolstoel van de stoep af te krijgen. En dan Slot Zuylen: het grind voor de ingang is een flinke hindernis voor de rolstoel. Om nog maar te zwijgen over het slot zelf. Alleen het theehuis blijkt met enige moeite toegankelijk.

Redacteuren lopen in elf etappes De Koninklijke Weg van Den Haag naar Apeldoorn. Vandaag de vijfde etappe: van Maarssen naar Groenekan.