Veel hotels kennen dokter Eric Cambridge, huisarts speciaal voor toeristen en passanten. Een doktersvisite kan een patiënt zelfs met creditcard betalen, via de hotelrekening. Cambridge: „Ik haal voldoening uit succes in mijn werk: je doet iets goed en de mensen laten je dat weten.”De van origine Surinaamse arts houdt praktijk in zijn huis aan het Rapenburg, een fraai 17e-eeuws straatje in hartje Amsterdam. De efficiënt ingedeelde praktijkruimte biedt schitterend zicht op de historische gevels van de Uilenburgergracht. De arts laat patiënten daar langskomen - mits hun situatie dat toelaat natuurlijk. „Toeristen verkeren in een onwerkelijke wereld. Ziekte mag hun verblijf niet bederven. Als er dan toch griep opkomt, willen ze meteen geholpen worden.” Na zijn opleiding kwam Cambridge veel als waarnemend huisarts bij hotels. Buitenlandse hotelgasten bleken vaak van het kastje naar de muur gestuurd te worden, een centraal aanspreekpunt bleek een gat in de markt. „Een aantal hotels deed een beroep op mij. Er ontstond een relatie met steeds meer bedrijven: van vijfsterrenhotels tot logementen voor rugzaktoeristen.”

Soms proberen toeristen de arts voor hun karretje te spannen. Cambridge kent inmiddels zijn pappenheimers: „In sommige landen kun je ziektedagen uit je vakantie terugkrijgen als nieuw verlof. Ook wil men vaak een doktersverklaring in verband met een reis- of annuleringsverzekering. Misbruik ligt dan op de loer.”

De wonderlijkste situaties doen zich voor in een wereldstad als Amsterdam. Cambridge: „Onlangs meldde zich een groep rijke Russen. Ze wilden zich een weekend lang volledig uitleven, waarbij ik als arts 24 uur per dag aanwezig moest zijn. Ik ben daar uiteraard niet op ingegaan.” Ook komen mensen naar Amsterdam om medicijnen te kopen voor zieke familieleden. „Ik word wel benaderd door Oost-Europeanen en mensen uit Arabische landen die cytostatica of bepaalde narcotica willen hebben voor een ziek familielid. Maar ik ga toch geen recept schrijven voor een patiënt die ik niet ken?”

Cambridge wordt regelmatig geconfronteerd met de keerzijde van het Amsterdamse toerisme. „Je krijgt hier te maken met alle negatieve redenen waarom mensen naar Amsterdam komen, zoals bezoek aan coffeeshops en bordelen. Na drugsgebruik kan angst de mensen overvallen. Er komt schuldgevoel op, hartkloppingen veroorzaken paniek, mensen zien de dood in de ogen. In zo’n geval moet er meteen een dokter komen.” De huisarts maakte wel mee dat er toeristen overleden door drugsgebruik. „Ik neem elke melding serieus, want het hotelpersoneel belt me alleen in het uiterste geval. Laatst betrof het een Brit die nog maar net hersteld was van een bypassoperatie. Hij kwam met vrienden naar Amsterdam om met drank en drugs de good old days te laten herleven. Ik kreeg van het hotel de melding dat hij acuut last kreeg van hartkloppingen en angsten. Hij overleed nog diezelfde avond op de intensive care.”

Af en toe komt er een astmatische toerist die zijn inhalator is vergeten, of iemand wil een herhalingsrecept. „Amerikanen komen wel voor een herhalingsrecept van pillen in een onwaarschijnlijk hoge dosis. Ik trek dat na bij hun arts in de VS en dan blijkt het soms nog te kloppen ook.”

Cambridge woont vlak bij het Chinatown van Amsterdam: de Nieuwmarkt en de Zeedijk. „Veel Chinezen spreken geen Nederlands, zelfs geen Engels; de communicatie is vreselijk moeilijk. Tolken van de tolkentelefoon zijn weer niet medisch geschoold, dat zijn soms lastige en langdurige consulten.”

Soms zijn toeristen nog niet eens in de hoofdstad en roepen ze de hulp van de toeristendokter al in. „Zo kan ik bijvoorbeeld voor iemand die nog op zee zit, alvast een afspraak maken voor een scan of een foto. Of er komt een melding van een cruiseschip, dat is vaak menens. Veel cruisepassagiers zijn op leeftijd, ze steken elkaar ergens op de Rijn aan met buikgriep of luchtweginfecties. Je hebt dan maar zo tien patiënten tegelijk.”

Cambridge ziet zijn werk niet slechts als het blussen van medische brandjes bij toeristen en passanten. „Regelmatig sturen mensen mij een kaartje als ze terug zijn in hun eigen land. Als ik mensen gelukkig kan maken door medische bijstand te verlenen, geeft dat voldoening.” Met enkele patiënten heeft Cambridge een langduriger relatie. „Toeristen komen ook wel terug. Ik heb een Amerikaanse hoogleraar als patiënt, die gebruikt zijn medische consulten bij mij als excuus voor zijn vele korte vakanties naar Amsterdam. Verder is er buitenlands hotelpersoneel dat vaste patiënt is geworden en ik heb regelmatig contacten met personeel van ambassades of consulaten.”

Voelt de arts zich Nederlander, Amsterdammer, Surinamer of wereldburger? Cambridge glimlacht. „Ik spreek vaak buitenlanders die afgeven op het Nederlandse medische stelsel of op Nederlandse artsen. Dat doen ze omdat ze mij beschouwen als niet- Nederlander, als een Angelsaksische arts. Ik beschouw dat maar als een compliment.”