De Duitse minister van Defensie, Franz Josef Jung, voerde het woord tijdens een plechtigheid op de Amerikaanse luchtmachtbasis in Wiesbaden, waar destijds veel vliegtuigen startten. Jung prees de „werkelijk bewonderenswaardige” moed van de Amerikaanse, Britse, Canadese, Australische, Nieuw-Zeelandse en Zuid-Afrikaanse piloten die de operatie uitvoerden.Er werden gedurende elf maanden 2,3 miljoen ton voedsel, kolen, medicijnen en andere voorraden hulpgoederen naar de ongeveer 2 miljoen West-Berlijners gebracht die door het Sovjetleger waren afgesneden. Het aantal vluchten was enorm. Zo vervoerden op 16 april 1949 in een tijdsbestek van 24 uur ongeveer 1400 toestellen bijna 13.000 ton hulpgoederen. Dat hield in dat in West-Berlijn gemiddeld iedere 62 seconden een toestel landde.

Op de grond werkten 19.000 Berlijners drie maanden lang aan het vliegveld Tegel, dat ervoor moest zorgen dat het Britse vliegveld Gatow en het Amerikaanse Tempelhof niet overbelast zouden raken.

De luchtbrug doorbrak de blokkade waarmee Sovjetdictator Josef Stalin in juni 1948 probeerde het westerse stadsdeel op de knieën te krijgen. Beide partijen onthielden zich van geweld, waardoor de periode wel wordt gekenschetst als de eerste fase van de Koude Oorlog. De operatie had als neveneffect dat West-Duitsers zich opgenomen voelden in de westerse gemeenschap en dat de wonden van de oorlog deels werden geheeld.

Door ongelukken vonden 39 Britten, 31 Amerikanen en zeker 5 Duitsers de dood. De plechtigheid van donderdag werd opgeluisterd met de aanwezigheid van veel veteranen.