„Onder Marokkanen heerst verdriet en boosheid”, zegt zegsman Mustafa Daluh in wijkcentrum De Zwanenhof in Venlo. „Het slachtoffer had een ethisch ideaal, hij gaf zijn mening over onfatsoen en moet dat met de dood bekopen. Dat is heel kwalijk.”

Marokkaanse jongeren hebben niet zo’n beste reputatie.
„Mensen mogen Marokkaanse jongeren niet allemaal over één kam scheren. Het gaat om een subgroep. Hier in Venlo veroorzaken autochtone jongeren zeker ook overlast. De algemene tendens is dat de jeugd crimineler wordt.”

Marokkaanse jongeren lachen om een taakstraf en gaan gewoon door op het slechte pad. Moeten ze harden worden aangepakt?
„Je kunt geen aparte wetten voor Marokkanen maken. Ik ben er voor om raddraaiers, autochtonen en allochtonen, keihard aan te pakken. Gebruik daar alle punten en komma’s van de wet voor.”

Voelt u zich ongemakkelijk deze dagen?
„Dat valt mee. De meeste inwoners van Venlo zijn redelijk genoeg om te beseffen dat je alle Marokkanen niet op één hoop kunt gooien.”

Hoe verder?
„We moeten veel energie in de tweede generatie Marokkanen steken. Ze leven in een soort overgangscultuur. Ze zijn opgegroeid in Nederland, terwijl hun ouders in Marokko geboren zijn. De migratiegeschiedenis over heel de wereld leert dat de komst van groepen vreemdelingen problemen oplevert. Jongeren die de verkeerde kant op dreigen te gaan, moeten we in de gaten houden. Daarbij kunnen allerlei welzijnsinstellingen van veel betekenis zijn.”

De nabestaanden van het slachtoffer hebben daar niets aan.
„Dat is het verschrikkelijke in deze zaak. Daarom moeten de daders hard worden aangepakt.”

Mohammed Loutki, voorzitter van de Marokkaanse moskee Alhouda, sprak met de ouders van de hoofdverdachte. „Ze kunnen niet slapen en ze huilen aldoor. Ze vinden het verschrikkelijk.” De verdachte bezocht de moskee niet meer, ook was hij niet in het Marokkaanse activiteitencentrum te vinden.

Loutki, ook voorzitter van het activiteitencentrum, hoopt dat imams die het Nederlands machtig zijn, lastige Marokkaanse jongeren op het rechte pad kunnen brengen. „We hebben hier sinds twee jaar een imam die Nederlands spreekt. Op die manier kunnen de jongeren meer worden bijgestuurd.”

In het centrum De Zwanenhof gaat burgemeester J. Schrijen in discussie met buurtgenoten. Frustratie over de hufterigheid op straat heerst alom. „Is het geen idee om, net als in een dorp in Frankrijk, raddraaiers midden op een plein aan een soort schandpaal te hangen”, oppert bewoner Tom. „Criminele jongeren fokken elkaar op. Om stoer te doen. Als je ze flink voor schut zet, leren ze dat vanzelf af.” Burgemeester Schrijen kijkt bedenkelijk.

Een ander hot item is de rechtsongelijkheid die burgers ervaren. Tom opnieuw: „Als ik 122 kilometer per uur rijd, heb ik binnen een paar weken een boete van ongeveer 30 euro. Met een intimiderende boodschap erbij: Betaal op tijd, voorkom verhoging. Rijdt echter een bekende Nederlandse zanger iemand dood terwijl hij onder invloed was, dan komt die man er met 240 uur werkstraf vanaf. Dat zijn toch geen verhoudingen meer?”

Burgemeester Schrijen grijpt de microfoon. „De ouders van René Steegmans vinden dat burgers moeten kunnen blijven zeggen dat er iets mis is. Waar zijn we beland als dat niet meer kan? We moeten er juist trots op zijn als iemand zijn medeburger durft aan te spreken.” Daarna volgt een soort peptalk. „Laten we één blijven in Venlo. Dit is een goeie stad, een goeie samenleving. Dit verschrikkelijke zinloze geweld had overal kunnen gebeuren. We laten ons niet uit het veld slaan.”

In de loop van de dag groeit de massa bloemen voor de supermarkt gestaag. Menigeen laat de bloemen vergezellen met een persoonlijke boodschap. Een peuter vraagt onder aan zijn kleurplaat: „Kan er nooit vrede op aarde blijven?”