Of de brief over embryoselectie nu een uiterst naïef besluit van staatssecretaris Bussemaker was of een slimme strategie om de ChristenUnie voor het blok te zetten, we zullen het wel nooit weten. Maar feit is dat haar brief zowel principieel als politiek gevaarlijk en schadelijk was. Opnieuw moet het ongeboren leven het ontgelden. Het kabinet bedenkt nu een compromis waarmee alle coalitiepartijen kunnen leven.Op het eerste oog lijkt het een onschuldige discussie: waarom zou je mensen geen gezond kind toewensen? Is embryoselectie nu echt zo ethisch zwaarbeladen? Na de door de staatssecretaris in gang gezette heftige politieke en maatschappelijke discussie lijkt het erop dat gezondheid altijd voorgaat, zelfs ten koste van ongeboren leven.

De brief van Bussemaker was een stevige verslechtering ten opzichte van de brief van haar CDA-voorganger Ross-van Dorp twee jaar geleden. Was zij redelijk terughoudend, Bussemaker (PvdA) verlegt de grenzen en wil embryoselectie ook mogelijk maken bij een verhoogde kans op erfelijke ziekten als borstkanker. Dit kabinet overschrijdt hiermee een principiële ethische grens, omdat elk mens genetisch de kans op allerlei ziekten heeft.

Als Bussemaker de indicatiestelling voor embryoselectie verruimt, zet zij het redelijk terughoudende beleid van Ross aan de kant. Nu de brief van Bussemaker is ”hernomen”, geldt het beleid van Ross -namens een coalitie met daarin CDA, VVD en D66!- nog steeds.

Het is terecht dat de ChristenUnie met de vuist op tafel sloeg. Maar helaas zien we nu terugtrekkende bewegingen. Waar eerst de brief van tafel moest, wordt er nu gezocht naar verbetering van de brief. Als -zoals te verwachten is- de verruiming niet van de baan gaat, kan maar één conclusie getrokken worden: het blijft een verslechtering van de bestaande praktijk.

Goede richting
Tijdens het ChristenUniecongres en in interviews doen Rouvoet en Slob hun uiterste best om deze verslechtering op medisch-ethisch terrein te verkopen als een verbetering - „inkadering” heet dat. Als zij gelijk hebben, zou de brief van Bussemaker die embryoselectie vaker mogelijk maakte, helemaal niet nodig zijn geweest. Dan zou het ziekenhuis in Maastricht dat onderzoek al volop hebben kunnen uitvoeren.

Het is jammer dat hierover niets in het regeerakkoord is opgenomen. De SGP roept de ChristenUnie -maar ook het CDA- daarom op om de rug in het kabinet recht te houden. Tot op heden werd steeds betoogd dat compromissen alleen aanvaardbaar zijn als er een stap in de goede richting wordt gedaan.

Een compromis aanvaarden dat meer mogelijkheden voor embryoselectie geeft dan het vorige kabinet (nota bene met VVD en D66) is dubieus. Wanneer nu genoegen genomen wordt met een commissie of richtlijnen die toelaten dat in individuele gevallen toch vaker embryoselectie wordt toegepast, is de meerwaarde van de ChristenUnie in het kabinet op dit medisch-ethisch terrein zeer twijfelachtig.

Het is pijnlijk om te moeten constateren dat een dergelijk compromis de deur openzet naar het sluiten van andere compromissen die een stap in de verkeerde richting zijn bij zo’n wezenlijk thema als de bescherming van menselijk leven. SGP en ChristenUnie trokken eerder steeds gezamenlijk op wanneer het CDA een verslechtering van het beleid goedpraatte. Het teleurstellende standpunt over embryoselectie van het huidige CDA belooft weinig goeds.

De SGP wenst de ChristenUnie een sterke rug toe. Op een ChristenUnie die het CDA achterna gaat zit niemand te wachten.

De auteurs zijn respectievelijk fractievoorzitter en beleidsmedewerker van de SGP-fractie in de Tweede Kamer.