Voor het eerst in de geschiedenis heeft de oppositie de krachten gebundeld. Er is slechts één probleem: de oppositieleiders, met ieder hun eigen ego en ambities, moeten het eens zien te worden over een gezamenlijke kandidaat voor de presidentsverkiezingen, die nog dit jaar moeten plaatsvinden.

„Vandaag hebben we besloten onze persoonlijke belangen opzij te zetten opdat de Kenianen daar beter van worden. We willen echte democratie in ons land”, sprak Kalonzo Musyoka op de bijeenkomst eerder deze week. Enkele uren eerder was Musyoka afgetreden als minister. Hij hoort tot de groep dissidenten binnen KANU die zich uit protest tegen het gebrek aan democratie binnen hun partij hebben aangesloten bij de Liberale Democratische Partij.

De liberaal-democraten hebben een alliantie gevormd met de Volkscoalitie en voeren besprekingen met de grootste oppositiepartij, de Nationale Alliantiepartij van Kenia (NAK). Leidende figuren uit allevier de partijen, onder wie twee voormalige vice-presidenten en diverse oud-ministers, waren maandag aanwezig - een unicum in de geschiedenis van Kenia, waar de oppositie notoir verdeeld is. Het doel: „De terugkeer van hoop, gerechtigheid, democratie en economische bloei”, aldus de leider van de liberaal-democraten.

Bij de verkiezingen van 1997 had Daniel arap Moi, president sinds 1978, maar liefst veertien tegenkandidaten. De volgende verkiezingen gaan geheel anders verlopen, bezweren de oppositieleiders. Ten eerste doet Moi niet meer mee: hij mag zich volgens de grondwet niet opnieuw kandidaat stellen. Ten tweede is de oppositie vast van plan met één tegenkandidaat te komen voor Moi’s kroonprins Uhuru Kenyatta, de zoon van de eerste president van Kenia, Jomo Kenyatta.

De oppositie wil afrekenen met het bewind van KANU. Sinds de herinvoering van het meerpartijensysteem in 1991 bleef de partij aan de macht door corruptie, patronage en het zaaien van verdeeldheid onder de oppositie. De verkiezingen zijn steeds gepaard gegaan met geweld en alomtegenwoordige beschuldigingen van fraude.

Of het streven van de oppositie slaagt, hangt voor een belangrijk deel af van de deelname aan het ”superverbond” van NAK, de grootste oppositiepartij. Mwai Kibaki, die bij de presidentsverkiezingen van 1997 als tweede eindigde en nu opnieuw de kandidaat van NAK is, heeft zich niet uitgelaten over het streven naar één oppositiekandidaat. Zijn naaste medewerkers zijn enthousiaster. „We dachten dat NAK een goed idee was, maar een goed idee moet altijd wijken voor een nog beter idee”, zei Kabaki’s running mate Kijana Wamalwa. „In gouden letters gaan we Keniaanse geschiedenis schrijven.”