Het wordt er echter niet gemakkelijker op, zegt de evangelist, die verbonden is aan de kleine Christian Brethren Assembly in Nazareth. De islam laat zijn invloed in de eens overwegend christelijke stad al sterker gelden. Inmiddels ligt het percentage moslims op 75 procent. Christenen trekken weg - zoals op zo veel plaatsen in het Midden-Oosten.Dit laatste is overigens niet alleen iets van de laatste jaren, tekent Khalil aan. „Waar conflicten ontstaan, vertrekken de christenen. Christenen willen het liefst in alle rust ergens wonen.”

Zelf liggen de evangelicale voorganger en zijn gemeente al jaren onder vuur van moslimzijde, zo vertelt hij in zijn woning. „Ik ben het doelwit geweest van een aanslag, vier jaar geleden nu. Omdat we evangeliseerden, mensen over Jezus vertelden. Ook op ons kerkgebouw is een keer een bomaanslag gepleegd.”

Verder verschenen er negatieve publicaties in Nazarethse kranten, recent nog. „In vijf kranten hebben artikelen gestaan waarin voor mij werd gewaarschuwd. Ik zou samenwerken met de Joden; ik zou proberen de spirit van Amerika te versterken tegen de Arabische wereld; ik zou proberen moslims te bekeren.”

Reageren doet hij niet. „Het past een christen niet revanche te nemen. We bidden voor deze mensen. Uiteindelijk is het satan die zich van hen bedient. Want hij is er niet blij mee dat het Evangelie verbreid wordt.”

Onafhankelijkheidsoorlog
In 1948 -Khalils eigen geboortejaar én dat van de staat Israël- was de meerderheid van de inwoners van Nazareth nog christelijk. „Traditioneel-katholiek vooral, en Grieks-orthodox. Ook mijn vader was rooms-katholiek. Mijn moeder kwam tot het geloof in Jezus Christus toen ik nog maar twee jaar was. Zij heeft ons een christelijke opvoeding gegeven.”

Khalil: „Ik ben Israëlisch staatsburger, maar geen Jood. Ik ben een Palestijn, maar geen moslim. Ik ben een christen, maar geen katholiek. En als zodanig word je in deze samenleving eigenlijk niet geaccepteerd.”

„Wat was er nu de oorzaak van dat Nazareth een moslimstad is geworden?” vraagt hij zich hardop af, waarna hij zelf het antwoord geeft. „Israël. In ’48, tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog, heeft Israël tal van Arabische dorpen in de omgeving ingenomen, verwoest ook. Mensen sloegen massaal op de vlucht en vestigden zich in Nazareth, waar ze bleven wonen. Daar komt bij dat moslims vaak grote gezinnen stichten, grotere dan de christenen.”

Met lede ogen zag de Arabische evangelist aan hoe de islam in de loop van de jaren steeds dieper wortel schoot in zijn geboortestad. Zo nam het aantal moskeeën zienderogen toe. „Elke vrijdag kan ik de preek van de imam in de moskee hier vlakbij letterlijk volgen. Die wordt namelijk in het openbaar uitgezonden.”

Wat wordt er zoal gepreekt?
„Wij zijn er wat immuun voor geworden, horen het vaak niet eens meer. Maar doorgaans is de boodschap er een van diepe haat, tegen de Joden, tegen Israël, tegen Bush, tegen de christenen, tegen het Westen.”

In dat opzicht, zegt Khalil, „verbaas ik me vaak over de ongelooflijke naïviteit waarmee het Westen de islam tegemoet treedt. De islam ís geen vreedzame religie, die oproept tot vergevingsgezindheid en vrede. De islam is agressief, en kent geen enkele tolerantie. De islam háát christenen, en joden niet minder. Dat preekt ze, die boodschap verspreidt ze via kranten, radio en televisie. Ze schaamt zich er, kortom, niet voor die uit te dragen.”

Ongetwijfeld hebt u ook gehoord van de film ”Fitna”, die de Nederlandse parlementariër Wilders heeft uitgebracht.
„Waar ik steeds weer verbaasd over sta, is dat je níéts negatiefs kunt zeggen over Mohammed of de Koran. Je mag alles zeggen over Christus, over het christelijk geloof, over de Bijbel - en dat doen moslims ook: zij vervloeken de Bijbel, of de Joden. Maar o wee als je iets over Mohammed of over de Koran zegt.

Ik kan het tot geen andere oorzaak terugbrengen dan dat de islam een satanische religie is. Een religie die maar één ding op het oog heeft: de totale wereldheerschappij.”

Iets nuancerend: „Ik heb het nu over de islam als religie. Niet alle moslims zijn extremisten, en extremisme komt in alle religies voor. Sommige moslims willen niets liever dan in vrede samenleven. En ik moet ook zeggen: Toen ik jonger was, speelde dit alles hier nog niet. Christenen, moslims en joden gingen overwegend goed met elkaar om. Maar zeker sinds de Islamitische Revolutie in Iran, in 1979, en de enorme vlucht die de technologie heeft genomen, openbaart de islam zich steeds agressiever. Ook de oorlog in Irak en in Afghanistan speelt hier een rol.”

Tegelijk, zegt Khalil, „óveral waar het Evangelie, waar de Naam van Jezus Christus verbreid wordt, is satan ook. Christus en de christenen worden ook gehaat door Joden - zie de recente aanslag op de Messiasbelijdende gemeente in Ariel. En evangelicalen in Jordanië krijgen te maken met felle tegenstand van katholieken en orthodoxen, die menen dat zij hun kerkleden willen ontfutselen.”

Website
Het was in 1975 dat George Khalil een eigen organisatie oprichtte, (toen nog) naast zijn baan als timmerman. Deze kwam onder de paraplu van Emmaus Bible Ministries. Ze verspreidt Bijbels en christelijke lectuur, en biedt Bijbelcursussen aan, vooral onder Arabieren. Daarnaast ondersteunt ze christelijke gemeenten in het Midden-Oosten.

De laatste jaren werd het echter steeds moeilijker om lectuur te verzenden. „Vanuit Israël wordt bijvoorbeeld geen post meer bezorgd in de Gazastrook, of op de Westelijke Jordaanoever.”

Vijf jaar geleden besloot de evangelist een -Arabischtalige- website te starten: www.lifeismore.net. Daarop zijn Bijbelstudies te vinden en is ook de complete Bijbel te beluisteren en te downloaden. Verder is er de mogelijkheid om, zo nodig anoniem, een brief te sturen.

Het aantal reacties, juist uit de moslimwereld, overtreft alle verwachtingen, zegt Khalil. „We krijgen reacties uit alle Arabische landen.” Met een glimlach: „En zelfs uit Holland. Genemuiden.”

De cijfers wijzen uit dat per maand gemiddeld zo’n 40.000 (unieke) bezoekers de website een halfuur lang bezoeken. Het totaalaantal bezoekers, dat de site bijvoorbeeld alleen maar aanklikt, bedraagt maandelijks 350.000. „En soms horen we dat het zaad dat op deze manier gestrooid wordt, vrucht mag dragen.”

Palestijnse christenen
Hoe ervaart de Arabische voorganger het zestigjarig bestaan van de staat Israël? „Het geeft mij geen gevoel van vreugde. Al zeg ik er meteen bij dat ik het, als christen, prefereer om in Israël te wonen. Er is hier vrijheid, iets wat je in de meeste andere Arabische landen beslist niet hebt.

Wat ik overigens niet begrijp, is dat er onder christenen in het Westen zó veel sympathie is voor Israël, zelfs voor het orthodoxe Jodendom, en er vrijwel geen oog is voor de christenen in dit land - toch geloofsgenoten. Onder de Palestijnen bevinden zich meer christenen dan onder de Joden! Zeker, we moeten bidden voor de vrede van Jeruzalem. Dat doe ik ook, ik heb ook veel contacten onder Messiasbelijdende Joden. Maar onze roeping ligt niet daarin dat we het militaire apparaat van Israël steunen. Of het militaire apparaat van de Palestijnen. Het gaat erom dat het werk van Christus voortgaat. We kunnen alleen vrede verwachten als de kerk in het Heilige Land weer groeit, weer sterk wordt. Als er Joden tot Christus komen, als er Palestijnen tot Christus komen. Zouden westerse christenen niet juist dáár veel meer voor moeten bidden?”

Hoe ziet u een Bijbelgedeelte als Romeinen 9-11, waarin toch beloften liggen voor het Joodse volk?
„Ik kijk ernaar uit dat dit Bijbelgedeelte in vervulling gaat. Het zou tot vreugde zijn, voor iedereen, te zien dat Joden tot Christus komen. Ik denk ook dat we het zúllen zien, spoedig. Onder Arabische christenen merk je wel eens een huiver om deze profetieën letterlijk te nemen. Uit vrees voor de islamitische autoriteiten, die dan zouden kunnen zeggen: Jullie steunen de Israëlische politiek, jullie kiezen partij voor Israël. Maar daar gáát het hier niet om. Het gaat om Zijn werk, om Christus’ werk. En dat gaat door.”

Conferentiecentrum
Het jongste initiatief van Khalil is de (mogelijke) realisatie van een christelijk conferentiecentrum in Nazareth, naast het kerkgebouw van zijn gemeente. Hij pakt de bouwtekeningen erbij. „De grond is inmiddels aangekocht. De bouwplannen liggen op het stadhuis.”

Het complex moet voorlopig twee verdiepingen gaan tellen en zal behalve kantoorruimte ook een christelijke boekhandel herbergen. Later wordt het gebouw misschien uitgebreid naar vier verdiepingen, waar dan ook conferentieruimtes en een ontspanningsruimte komen. „Er is in Nazareth vrijwel niets op dit gebied. We zien jongeren rondhangen op de straten en crimineel gedrag gaan vertonen, puur uit verveling. Het is denk ik een taak voor christenen om te proberen daar wat verandering in te brengen.”

Het totale centrum zal 300 vierkante meter gaan omvatten, en 800.000 dollar gaan kosten. Wie gaat dat betalen?

„Ik weet het niet. We hebben geen geld; 4000 dollar. Maar we hebben een grote God.”